Gisteren was een droevige dag. Zoals altijd liep ik naar het station. De zon scheen en om me heen leek iedereen te lachen, te fluiten of te kussen. In mijn hoofd vormde zich echter een donderwolk.
Duizenden ritjes. Een paar jaar lang bus, metro, trein, alles. Naar Utrecht. Leiden. Den Haag. Amsterdam. Rotterdam. Mijn god, waar ben ik niet geweest? Je zou me een reiziger kunnen noemen, ware het niet dat ik moet kotsen van het woord ‘wanderlust’ en nou ja, ook omdat het alleen in Nederland was.
Optimaal heb ik ervan genoten. Oké, ik ben er niet heel vaak mee naar Groningen gegaan, maar hallo, dat is dan ook honderd uur reizen. Mijn studentenov heeft me van hot naar her gebracht, omdat ik op een jaar na (en ik studeer al vijf a zes jaar, dus reken maar uit) nooit in dezelfde stad woonde als waar ik studeerde. Ik las boeken, artikelen, deed een armzalige poging tot flirten of staarde gewoon uit het raam, allemaal op kosten van de staat.
En nu is dat voorbij. Het studeren echter nog niet. Mijn rijke en vrije dagen zijn geteld. Voortaan moet ik zoals het een gewone burger betaamt betalen voor het ov. Maar god, ik ben er nog lang niet klaar voor.
OO ik snap het zo goed! Als de dag van gisteren was het – het was echt heus niet drie jaar geleden – dat ik mijn kaart moest inleveren. Mijn weekend-ov abonnement is nu stiekem mijn oude vertrouwde weekend ov-kaart maar dan voor burgers. Voor een x bedrag per maand. De good old days! *snik
Nee, betalen voor het OV went nooit…
Heftig… :(
Haha, dat lijkt me – zeker als je nog wel gewoon studeert – echt enorm frustrerend. Ik kijk nu juist heel erg uit naar oktober (geen september aangezien ik nog geen achttien ben, dat is wel een beetje jammer).
Ik ben jouw god niet, maar ik wil best een gokje wagen waar je niet geweest bent: Goudswaard?
Ah joh, gewoon een baan vinden die je een kaart geeft om vrij door heel Nederland te reizen met het OV en je kan weer vrolijk je gang gaan :D
Ik ben wel eens in Goudswaard geweest. Helaas.
Oef, wat erg! Ik hoop dat het niet te traumatisch was.
Ik kan het me niet helemaal herinneren, dus ik denk het wel.
Daar is een mens nooit klaar voor;)
Oef. Sterkte!
Ik had er veel meer van moeten genieten..