‘Mag ik jou wat vragen?’
Ik zat in de trein, te twijfelen of ik tegen het meisje dat me nu aankeek moest zeggen dat ze mooie lipstick op had.
‘Ja hoor,’ zei ik, want ik ben een aardig persoon. En nu begon ze opeens tegen mij te praten.
‘Ben jij Laura?’
Mijn hart begon te bonken. Na Ilse en Merel was het wéér zo ver.
‘Ja, ik wist het niet zeker of je van die blog was, want ik dacht dat je even groot was als ik. Maar je bent echt klein!’
Au. Steek in mijn hart. Maar dat mocht ik niet laten merken, want ik ben een ster en die hebben geen gevoelens.
‘Waar ken je mijn blog van?’
Ze had een keer op ‘laatst gezien whatsapp’ gezocht en kwam toen op mijn blog uit, want, duh. Dat beviel haar zo goed dat ze hem bleef bezoeken. Op de laatste paar maanden na (‘Ja, ik was druk.’ JA HOOR, SIAN, JA HOOR. Want zo heet ze dus. Zoals ze zelf zei: zoals kip siam, maar dan met de n van noodles). Ze was behoorlijk flabbergasted, misschien nog meer dan ik. Alhoewel ik steeds bleef zeggen dat dit ontzettend awkward was, waarop Sian zei dat het alleen awkward is als je het uitspreekt. Oeps.
Ondertussen bleef ze maar paniekerig om zich heen kijken, want, ja, mensen, Sian reisde zwart. Ze was haar studentenovchipkaart vergeten. Dit soort mensen lezen dus mijn blog. Het is een wonder dat ik zelf niet in een slecht mens ben veranderd.
‘Ik had dit gewoon niet verwacht,’ ging ze verder. ‘Dat ik een blogger zou tegenkomen. Het is net zoals met Beyoncé, weet je, die kom je ook niet zomaar tegen op straat.’
En toen, lieve lezers, toen hield ik even enorm veel van Sian. Oké, nog steeds. Maar ik ga wel even op zoek naar pruiken en bodyguards, want het is duidelijk dat ik niet meer anoniem over straat kan.
(‘Serieus Laura, ga je nu over elke keer dat je herkend wordt bloggen?’ JA, DAT GA IK DOEN, LAAT ME GEWOON. ‘Oké, dan doe ik alsof ik je niet herken als ik je tegenkom.’ OK. PRIMA.)
Ik kom nooit in de buurt van Rotterdam want dat ligt mijlenver hier vandaan. Hopelijk is het een geruststelling voor je dat je mij waarschijnlijk niet tegen hoeft te komen. Ik wil je niet aan het schrikken maken ;)
Hahaha, wat heerlijk dat je herkend wordt! Ik ben het wel heel erg met d’r eens dat iets pas awkward is als je het uitspreekt. Zolang je het niet uitspreekt kun je gewoon nog doen alsof het de bedoeling is (van jouw kant) en je het gewoon gewend bent, althans, dat is de strategie die ik vaak probeer te hanteren.
Als ik je een keer denk te zien maar ik twijfel, ga ik in de bosjes liggen en leg ik een chocoladekruidnootje neer en als je hem opeet dan kom ik tevoorschijn. Voorkomt een boel awkwardness, dat begrijp je.
Beyonce is in het echt geloof ik ook kleiner dan je van haar TV optreden zou vermoeden.
Is dat goed Nederlands?
Wie is Beyoncé?
Het wordt echt te gek hoor…. nog even en je kan helemaal niet meer over straat!
Toen een bloglezer mij ook voor het eerst zag, zei ze ook: ”Jij bent best klein!”
Gelukkig zei ze achteraf dat ik haar favoriete blogger was dus oké het is al goed. Zullen we binnenkort maar een wereldtour doen voor onze fans?
Ik ga echt niet met zo’n onbekend persoon op wereldtour hoor, dat is niet goed voor mijn reputatie.
Ja Hallo! Ik loop niet voor niks de hele dag met mijn opgeladen telefoon in mijn hand rond. Want als ik je tegen kom gaan we gewoon op de foto ja?!. Ik moet wel bewijs hebben ja?! En dat kan want ik woon in Utrecht.
Natuurlijk moet je bewijs hebben, anders gelooft niemand je! Misschien moet je gewoon dagenlang bij de Drift gaan staan, dan kom je me vanzelf wel een keer tegen.
Jaa dat had ik zelf ook al bedacht. Tentje opslaan voor de boekwinel.
haha erg leuk geschreven!
Deze post is de reden dat ik je vanaf nu volg!
Jaa dat had ik zelf ook al bedacht. Tentje opslaan voor de boekwinkel.
you’re famoussss!!!!!!!
Ik herken nooit iemand. En andersom het zelfde. Heerlijk rustig!
Mijn broertje wil wel je bodyguard zijn, maar uiteraard tegen een hoog loon.
Wat lief van hem!
”Want ik ben een ster en die hebben geen gevoelens.”. Haha. Geweldig.
Ah ik had dit al eerder gelezen (ja echt!), maar ik moet zeggen ik zeer gevleid ben dat je een stukje over ons hebt geschreven. Ik voel me stiekem ook een klein beetje famous nu. Je hebt m’n naam verkeerd geschreven, maar dat vergeef ik je omdat je Laura bent. DE Laura, welteverstaan.