Ik heb de knapste en slimste kat van de wereld.
(niet lezen als je niet van katten houdt en al helemaal niet van mensen die tegen hun katten praten)
Uiteraard inclusief babystemmetje.
Als ze stout is geweest:
– ‘Dat doen we niet he!’ Ik wijs dan ook met mijn vinger, waar ze vervolgens aan begint te ruiken en te likken.
– ‘FOEI, DIKKIE, FOEI.’
– ‘Dat vindt baasje niet zo leuk.’
Als ik wegga:
– ‘Doei Dikkie! Ik ben zo weer terug. Love you!’
– ‘Doei Dikkie.’ (als ik boos op haar ben)
– ‘…’ (als ik heel erg boos op haar ben)
Als ik terugkom en ze met haar pootjes tegen het raam om me zit te wachten:
‘Heb je me zo gemist? Heb je me zo gemist? Ik jou ook hoor. Ja. Jaaa. Wie is een lief poesje? Ja, dat ben jij.’
Als ze lief doet:
‘Ik hou zoveel van jou. Je bent de mooiste kat die er is.’
Als ze stom doet:
‘Je bent echt de stomste kat die ik ken.’
Als ze na tachtigduizend pogingen eindelijk het veertje te pakken krijgt tijdens het spelen:
‘Wat kan jij goed jagen zeg!’
Als ze uitglijdt door de gladde voer of gewoon onhandig doet:
‘Jij bent niet zo’n slim poesje hè?’
Als ze naar me kijkt:
‘Miauw.’ (en dan in stilte juichen als ze terug miauwt).
ik ben niet zo van de katten, maar als je zegt dat ik dan niet moet gaan lezen, dan MOET ik lezen… ;-)
leuk geschreven! zelfs ik moest lachen!
Haha yesss, gelukkig :D
dat poezenbeest en jij made me smile…
Hihihi! Ik ben lekker niet de enige die tegen katten praat :D
(Jij hebt toch ook dat je tegen elke willekeurige kat op straat begint te praten?)
Uiteraard heb ik dat :D
Hihi, ik praat ook tegen mijn katten en honden :D
Dat deed ik ook toen ik nog poezen had. En ze keken altijd zo begripvol terug (maar dachten vast: we begrijpen er geen snars van sukkel, geef ons blikje).
Ik zeg echt PRECIES hetzelfde, haha!
Ik zie het helemaal voor me! :)
Ik praat overigens ook tegen onze kat. Heel erg herkenbaar allemaal!
Ik vind het altijd enorm interessant om te zien hoe mensen tegen hun huisdier praten alsof het beest infantiel is. Zelfde geldt overigens voor het praten tegen baby’s / jonge kinderen. Dat stemmetje, die intonatie… tja. :D
Standaardbenaming voor mijn kat: dikzak. En het dan zo lief zeggen dat ‘ie denkt dat ik iets liefs tegen ‘m zeg ha.
Yay! Ik praat ook altijd tegen mijn katjes.
Wat is Dikkie mooi trouwens! :D
Wat een superleuke blog heb je! En dit herken ik echt héél erg. Ik heb drie van die beesten dus ongeveer 99% van de keren dat ik praat is het iets van “O wat ben jij een lekker ding, jij lekkere dikzak”. :D
Jaaaa, vooral die laatste! :D Daar word ik gelukkig van, haha!
Zéér herkenbaar, vooral als-ie stout of juist heel lief is. Mijn moeder heeft bovendien de vreemdste koosnaampjes voor hem, van ”pollewopje” tot ”honnie.” Maar ach, ik ook.
heerlijk haha! Ik vertel zelfs hele verhalen aan Arie en Miep.
Zo irritant dat mijn stem dan automatisch omhoog gaat, wil ik helemaal niet. Maarja cuteness overload he die kitties.
die klimkrabpaal van jullie (kat) is wel echt wow trouwens!
heerlijk om al die herkenning hier te hebben en ik ben dus niet gek!!maar een heel gelukkig katten moedertje!!
ook dat van het wijzende vingertje waaraan ze aan ruikt en kopjes aan geeft en dat doet ze niet 1 keer! nee, elke keer als je die vinger naar haar neusje brengt.en ja ik praat honderd uit met mijn katten en mijn hondje mijn kater Aslan en sjekkie mijn keizerin kletsen ook gezellig terug!
maar ik hou van mijn 4 katten met heel mijn hart,mijn ouwe trouwe vrienden die me steevast s’nachts om klokslag 3 wakker kriebelen of in mijn haar gaan liggen likken af en toe tikt er een potje tegen mn wang!en ik dan stee vast mopperend naar de achterdeur slof en zeg dat dit echt de laatste keer was!!onder tussen zijn we veertien jaar verder en nu staat mijn lieve opa kat aan mijn arm te kriebelen want klimmen op mn hoofd gaat niet meer!! ja ja tom mama komt!! even wachten…!!!slof slof!! en achter me sloffen drie katers op leeftijd gezellig met ons mee!!