‘Belachelijk dat zwarte Piet weg moet!’
‘Die juweliersvrouw had het volste recht om die inbreker neer te schieten.’
‘Hoofddoekjes zouden verboden moeten worden.’
Ik noem zomaar wat meningen (let wel: NIET mijn mening, eigenlijk precies het tegenovergestelde). Ze gonzen overal, je hoeft maar op de bus te wachten of je wordt al bestormd met de mening over dit of dat, al is het maar over het weer. Vermoeiend eigenlijk. Vooral omdat ze vaak op weinig gegrond zijn.
Vaak worden mensen in dit soort discussies heel boos (toegegeven, ik ook, ik kan me een verjaardag herinneren waarbij mijn broer, broertje en ik keihard tegen iemand in ging die beweerde dat een kassameisje met een hoofddoek op aanstootgevend is), maar eigenlijk is dat veel te makkelijk en misschien wel zinloos.
Een discussie moet van twee kanten komen en beide kanten moet naar elkaar luisteren en spiegelen. Dat is iets wat ik heb geleerd bij Literatuurwetenschap en houdt in dat je in je EIGEN woorden probeert uit te leggen wat de ander net zei, zodat je erachter komt of je hem/haar goed begrepen hebt.
‘Oké, als ik je goed begrijp, probeer je dan te zeggen dat roze een mooiere kleur is dan blauw?’
Je moet eerst de ander goed begrijpen, voordat je kunt reageren. En daarvoor heb je gegronde redenen, argumenten nodig. Niet aanvallen op de persoon, geen cirkelredenering, niet op basis van emotie. Nee, logica.
Socrates (één van de eerste Griekse filosofen) deed dit ook en dat heeft hem zijn leven gekost. Het zou fijn zijn als het leegdrinken van de gifbeker door hem nog iets opleverde.
Dus probeer het bovenstaande eens toe te passen. Tel tot tien, houd je woede in en luister. Wellicht leer je nog wat nieuws.
1, 2, ja doei! -Dus jij zegt eigenlijk dat ik eerst moet controleren of ik de mening van iemand anders snap?- Pff, dat neemt toch alle pit uit de conversatie weg? #saai :P Ik heb wel het gevoel dat die strategie idd te weinig toegepast, maar in veel gevallen ook met een specifieke reden die niet ‘het verbeteren van de wereld’ is.
Hè bah, ik mis weer ’s woorden in m’n zin.
Het gaat niet om het verbeteren van de wereld (zou wel een leuk bijkomstig effect zijn), dat is veel te groot, maar om meer uit het gesprek te kunnen halen.
De tellers tellen wel… De schreeuwers zullen nooit gaan tellen. En al helemaal niet gaan luisteren of gaan begrijpen. Want zij hebben gelijk…
Dat vrees ik ook, maar gelukkig heb je ook de tusseninmensen (zoals ik) en misschien dat die toch overgehaald kunnen worden.
Terwijl ik dit las zat ik de hele tijd “mmmmmhmmmm!” te zeggen, zoals de dommige sidekick in films altijd doet terwijl de hoofdpersoon een portie sass staat af te leveren, maar ik heb eigenlijk geen idee hoe ik dat moet vertalen naar een comment.
Hahaha zo is het ook goed hoor.
Ohh ik vind het altijd zo moeilijk om in een discussie niet boos te worden, zeker als het om iets persoonlijk gaat.
Helemaal mee eens!
Helemaal waar, maar best moeilijk ;)
Amen! :)
Ik vind dat je inderdaad naar elkaar moet luisteren, maar dat je ook ‘recht’ hebt op je eigen gevoel. Of die nu wel of niet op logica gebaseerd is, is een tweede. ;-)
Uiteraard heb je daar recht op, maar dat kan alsnog als je dit toepast.
Meningen, conversaties zijn belangrijk… maar door de media worden ze haast teniet gedaan omdat iedereen elkaar wil overschreeuwen. Op tv hetzelfde. Elke professor heeft ergens weer een polemiek over geschreven, die in een polemiek van een ander weer ontkracht wordt. Uiteindelijk gaat het gaat nergens meer over.
Iedereen heeft het recht op zijn eigen foute mening. Zoiets?
Nee, meningen zijn per definitie niet goed of fout.