Ik wil vaker fictie schrijven en daarom heb ik dit onderdeel in het leven geroepen. Verhaaltjes over – je raadt het al – liefde. Omdat liefde fijn is. En stom. En raar. En bijzonder. Allemaal tegelijk.
***
Ze had er het hele jaar naar uitgekeken, maar toen het eenmaal zo ver was, durfde ze niet meer.
‘Gaan jullie maar in de spin,’ zei Louise tegen haar ouders en broers.
‘Gaan jullie maar in de rups, ik wacht hier wel.’
‘Gaan jullie maar in het spookhuis.’
Ondertussen zat ze op een bankje en bekeek met grote ogen de wereld om haar heen. Stoere jongens die beweerden elkaar af te zullen maken in de botsautootjes, stelletjes hand in hand met een gewonnen knuffel, kinderen met een suikerspin in hun plakkerige handjes. De muziek was eigenlijk te hard voor Louises oren en de grond plakte van al het snoep, maar dat merkte ze niet eens.
Misschien volgend jaar. Misschien zou ze dan dapper genoeg zijn voor de attracties.
Al lachend kwamen haar ouders en broers uit het spookhuis gerend. Louise wilde haar hand opsteken, maar ze liepen haar voorbij.
‘Dat was echt te gek!’ hoorde ze Paul zeggen. ‘Waar gaan we nu in?’
‘Laten we maar naar huis vertrekken,’ zei haar vader. ‘Het wordt al laat.’
Een beetje gemor en gezeur, maar vader was de baas.
En zij? Zij liet ze gaan.
***
(Ik weet dat sommige lezers graag langere verhalen zouden willen lezen, maar eigenlijk bevalt het me zo wel. Niet getreurd, want ik ben bezig aan een lang stuk (novelle-achtig) en dat is hopelijk binnenkort af. Ik zoek daarvoor ook lezers, maar ik zal nog wel een oproep doen als het echt af is :))
Mooi!
Mooi …
Toch een beetje zielig, maar ik waande me op de kermis ;)
Ik wil wel lezer zijn! :)
Jeeeej, graag!