I’m fabulous.
‘Zo, jij bent écht klein!’ is het eerste dat ik zeg als ik de famous Lauradenkt tegenkom. Ze kijkt me boos aan.
‘Moet jij zeggen.’
Ze heeft die rode winterjas aan, waardoor ze net een rode, boze tuinkabouter lijkt. Misschien kan ik dat maar beter niet tegen haar zeggen. In mijn tas heb ik chocoladekruidnoten, als cadeautje, maar weet je, fuck haar, ik eet ze lekker helemaal zelf op.
‘Zullen we maar gaan zitten?’ zeggen we allebei tegelijkertijd.
Zij neemt warme chocolademelk met slagroom. Shit. Dat wilde ik ook net nemen. Nou ja, dan maar een na-aper. Ik wil mijn eerste vraag stellen, maar word afgeleid door een kat die langs loopt. Laura ziet het ook.
‘Wat een lief poesje!’ gilt ze. Meteen rent ze het koffiezaakje uit om het beest te aaien. Ik twijfel geen minuut en ga ook. We steken allebei onze handen uit. Naar wie zou hij toe lopen? Hij kiest haar. Rotkat.
Na een aaisessie van een uur kunnen we dan eindelijk beginnen.
‘Hoe voelt het om zo famous te zijn?’ vraag ik.
Laura begint te zuchten.
‘Ach weet je,’ zegt ze. ‘Het is echt wel leuk, maar soms zó zwaar. Ik kan niet normaal meer over straat. Iedereen wil wat van je. Een foto, een handtekening, een zoen. Veel mensen zijn ook jaloers, omdat ze niet tegen mijn fabulousheid op kunnen. Maar ik kan er ook niets aan doen, ik ben gewoon zo geboren.’
Ik weet precies hoe ze zich voelt. Ik ontvang dagelijks duizenden tweets met ‘Omg, ik zag Lauradenkt op straat!i!i! #famous #loveher #toocooltohandle’. Ik heb echt geen tijd om daar allemaal op te reageren. Kom op zeg.
‘Heb je soms het idee dat je te arrogant bent?’
Ze trekt haar wenkbrauwen op.
‘Pardon?’
Shit. Dat kan de bitch natuurlijk niet hebben.
‘Eh, niet dat ik dat vind hoor!’ zeg ik snel. ‘Sommige mensen worden arrogant als ze beroemd zijn.’
Laura schudt haar hoofd.
‘Nee, ik heb geen kapsones. Ik ben net zo normaal als iedereen, als jij bijvoorbeeld. Zo heb ik een vriendje die nauwelijks in de buurt van mijn beroemd- en beruchtheid komt. Eén keer in het jaar doe ik mijn eigen boodschappen. Soms zeg ik zelfs random mensen op straat gedag.’
Pff, kapsones dus.
‘Zoals ik al zei: ik heb hier ook niet voor gekozen.’ gaat ze verder. ‘Ik ben uitverkoren. Mensen houden gewoon van me. Ze geven me zelfs chocoladekruidnoten, sturen chocolade op… Betaal jij trouwens voor mijn warme chocolademelk met slagroom?’
Tsssss. Vandaar dat ze zo dik is geworden.
‘Serieus? Verwacht jij SE-RI-EUS dat ik jouw drank betaal? Ik ben maar een arme blogger hoor. Rot op, arrogant wijf!’
Ik sla met mijn hand op tafel (au, dat deed pijn) en ren de koffiezaak uit. Dat was eens, maar nooit meer.
Je hebt me hardop laten lachen; en dat is niet makkelijk. Ik schreef er laatst nog over in een blogpost :p Maar wat een hilarisch stukje! Ik hou echt megaveel van je blog!
(nu niet arrogant worden hoor)
Haha met deze reactie ben ik heeeeeeeeeel blij :D
Haha! Ik voer regelmatig gesprekken of discussies met mezelf, maar ik heb nog nooit mezelf geinterviewd ;)
Je hebt er weer een leuk stukje van gemaakt. Maar ik vind Lauradenkt wel heel lief, hoor.
Haha dankje, gelukkig maar!
Grinnik… en dan zeggen dat ik arrogant ben.. ;-)
hahaha, daar moest ik hardop om lachen :P
Welke Laura heeft de chocoladekruidnoten nu gegeten?
De interviewer!
Haha!
Haha, weer een zeer origineel interview!
Naar wie zou hij aflopen?
Op wie zou hij af lopen
Naar wie zou hij toe lopen
Toch maar kiezen i p v vermengen, ook jij kunt kiezen!
Hoop toch op iets meer diepgang en andere zinsbouw en
conversatie in de verhalen. Of is dit chicklist gebruik.
Mevrouw van Rooyen is ook al niet mijn niveau…
Selfies maken en dat exposeren. Wat een afgang.
Dat daar een podium voor is…
Ik vind je reactie een beetje vervelend, Ivar, zeker omdat je mijn blog al zo lang volgt en (hopelijk) weet dat ik afwissel tussen blogjes met diepgang en meer ‘grappige’ stukjes, zoals deze. Snap niet wat dat met Heleen van Rooyen te maken heeft ;)
De fout in de tekst
is corrigerend bedoeld…
Het oordeel over de tekst in deze
is opbouwend bedoeld,
als studente met jouw niveau
heb ik eigenlijk verwachtingen.
Zijn deze te hoog gegrepen?
Literatuurwetenschappen…
dan heb je vast ook verstand van taal
taalgebruik en literatuur.
Denk dat de literatuur oppervlakkiger wordt.
Helaas, tot mijn spijt krijgen mensen snel
een predikaat en blijven op het pluche…
Na het debuut valt het vaak tegen.
Dan denk ik dat ook het predikaat
te snel gegeven was.
Voor dichters geldt hetzelfde…
Het zijn vaak veel te veel woorden,
en dikdoenerij. Waarom?
Maar dat is wellicht ook smaak.
Ik blijf je volgen hoor,
Want er staan ook goede zaken.
Sommige volgers bekijk ik ook af en toe.
Merk helaas dat ik weinig volgers heb.
Reclame maken blijft lastig.
Ik wens je succes in de woelige schrijfwereld.
Ja kunt vast tegen een stootje…
Hij was niet hard bedoeld.
Hoi Ivar, oké, ik snap beter wat je bedoelt, maar ik ben het niet per se met je eens. Ik vind niet dat áltijd alleen maar hoogstaande, diepzinnige stukjes moet schrijven en dat is ook niet wat ik altijd heb gedaan. Ik vind de afwisseling juist prettig :)
Whahaha leuk!
Ik blijf je volgen, want ik waardeer het wel.
Taalfoutjes geef ik voorzichtig aan.
Succes met alles hoor.
Hahahaha, geweldig!! :)
Super leuk geschreven!
Leuk interview!
Wat een leuk idee om jezelf te interviewen. Ik heb echt hardop zitten lachen :)
Wat leuk dat jij op mijn blog reageert! Heb toevallig net een paar uur geleden jouw blog ontdekt, I like it! :D
Bedankt voor je lieve compliment :)
Ik ontdekte vandaag jouw blog en ik vind het heel verfrissend en sprankelend.
Jouw humor is zo leuk!
Dankjewel :D