Je gelooft het misschien niet, maar in theorie zou ik lerares kunnen worden. In de praktijk zou dat waarschijnlijk zo gaan:
‘Goedemorgen, juf Laura!’ klinkt het vrolijk als ik binnen kom.
Ik grom wat terug en drink zo snel mogelijk mijn koffie op. Zo, ik ben weer aanspreekbaar.
‘Hallo klas, vandaag gaan we het hebben over boek Z.’
De klas zucht. Op de voorste rij is een meisje zacht aan het huilen en volgens mij hoor ik achterin iemand kotsen.
‘Ruim je zelf even de troep op?’ roep ik.
Boek Z is mijn lievelingsboek en ik begin er dan ook bevlogen over te vertellen. Goed, af en toe herhaal ik iets of kijk in paniek op mijn blaadje met aantekeningen, maar dat doet elke leraar toch?
Het vervelendste kind van de klas steekt na tien minuten zijn vinger op.
‘Juf,’ zegt hij, ‘Gaan we het nog over iets leuks hebben vandaag?’
Ik ben even stil door deze schokkende vraag, maar reageer al snel: ‘Leuk? LEUK? Durf je te beweren dat dit geen leuk boek is?’
Het kind wordt een beetje rood, maar durft toch te knikken.
Ik sla met mijn vlakke hand op zijn tafel, wat niet zoveel geluid maakt als ik zou willen.
‘VERDOMME, ERUIT, JIJ, VIEZE CULTUURBARBAAR!’
Trillend verlaat het vervelende kind het lokaal. Ik kijk de rest van de klas uitdagend aan: ‘En, wat vinden jullie van het boek?’
Het meisje op de voorste rij begint weer te huilen, eerst snikkend, maar al snel met lange uithalen. Haar buurman volgt haar en voor ik het weet, is heel de klas aan het brullen.
‘Nu allemaal je mond houden!’ zeg ik, maar ze horen me niet.
‘Willen jullie alsjeblieft je mond houden?’ probeer ik weer. Zonder resultaat.
Goed, zo kan het niet langer. Ik pak het meisje op de voorste rij bij haar bovenarm en gooi haar de klas uit. Ik werk het rijtje af en voor ik het weet, staat iedereen buiten.
Ik sta voor een leeg klaslokaal. De stilte komt als een klap op me af. Shit. Dan toch maar een andere carrière.
Hahaha, allemachtig! Ik denk bij het woord ‘Juf’ altijd aan een basisschoolklas, dus tijdens het lezen had ik de hele tijd een stel groep 5-ers voor ogen. Arme kinders ;-).
Haha, god! Hoe kom je erbij? xD
Er zijn altijd wel een paar leerlingen te vinden die een gezonde interesse hebben in boeken hoor. En juf is inderdaad iets voor de basisschool. Op de middelbare school stappen ze vaak over op mevrouw.
Ja, dat juf Laura heeft te maken met een blogactiviteit (een schoolreisje naar Nemo) die ik een jaar geleden heb georganiseerd. Ik geloof niet dat jij toen mijn blog al las, dus het is een grapje voor de insiders :)
Hihi – je leeft je altijd zo leuk overal in in :). (Ik dacht even dat je aan het einde de troep op moest ruimen, achterin).
Hahaha, ik zie het zo voor me :P
Wauw, wat een lieve kinderen dat ze zo maar een vinger opsteken. Deden ze dat maar in het echt ook. :p
Ik word trouwens nog vaak zat juf genoemd, vooral door brugklassers.
Haha, heerlijk. Ik denk dat het bij mij ook ongeveer zo zou gaan, ben niet zo’n held met kinderen. Nee, daar ga ik niet mee werken later (voor beide gevallen beter).
Succes gegarandeerd :p hihhi
Aw je schrijft echt zo leuk! Super leuk lezen dit!
Ah wat lief, dankje :D
Hahaha geweldig! Je favoriete boek goedbedoeld door andermans strot douwen en als ze ’t niets vinden is ’t hun schuld. Klopt helemaal!
Hahaha leuk! Ik wil jou wel een dagje als juf, voor de afwisseling. Ben ik vast weer heel tevreden met m’n eigen leraren :)
Oké, deal! :P