Goed, er zat een cliffhanger aan de vorige blog en nu komen jullie ein-de-lijk te weten wat de cliffhanger is (‘Thank god, Laura.’). De rode waas verscheen een aantal weken geleden voor mijn ogen. Hij was zelfs bijna paars.
Ik keek een beetje rond op Facebook en zag tussen de selfies een bericht staan over jongetjes van een jaar of negen die dingen aan het vernielen waren op een station. Dat vond de schrijfster van dit bericht heel erg. Er stond een reactie onder van mevrouw A.:
Ik mag het zeker niet vragen…
Wat niet? vroeg de schrijfster.
Of het Nederlandse jongetjes waren… zei mevrouw A.
De rode flits kwam voor mijn ogen. Dit was wel een heel ander niveau van racisme dan zeuren over hoofddoekjes op straat. Ik had het al getypt voor ik er erg in had:
Dat mag je inderdaad niet vragen.
Mevrouw A. likete mijn opmerking en weer een flits. Want zij begreep niet dat ik het oneens was met haar. Dat vertelde ik haar ook, dat het niet mag, omdat het racisme is. Mevrouw A. vond het geen racisme, want dit soort dingen zag je toch overal om je heen? En hoe oud was ik eigenlijk? Ik vroeg wat dat ermee te maken heeft en zei dat ik niet meer zou reageren. Mevrouw A. vond dat ik maar beter om me heen moest kijken.
Het waren overigens Nederlandse jongens.
Ik stopte, want ik besefte dat ik haar niet kon overtuigen. Helaas.
Ik denk niet dat racisme volledig tegen te houden is en dat we allemaal racistische trekjes hebben. We hebben nu eenmaal ook slechte kanten. Bovendien hebben we hokjes nodig om mensen in te plaatsen, anders wordt het een chaos in ons hoofd. Het enige wat we ertegen kunnen doen, is ons bewust zijn van die kant en er niet naar te handelen.
Dus moet ik dan de rode waas negeren of niet? Ik ben er nog niet over uit.
Je moet je rode waas niet negeren, maar koesteren!
Als je ‘last’ hebt van je rode waas, of hij zorgt ervoor dat je niet goed reageert (wat in bovenstaand geval niet zo is), kan je er misschien anders mee leren omgaan. Maar zodra je je rode waas gaat negeren, word je onverschillig.
Dat is waar. Ik denk ook niet dat de rode waas zal overgaan bij dit soort situaties, maar ik wil wel zorgen dat het allemaal niet uit de hand loopt en ik de hele tijd ruzie heb.
In dit soort gevallen is dat zeker lastig. Ik denk dat ik gewoon had gereageerd met de definitie van racisme, dan is het ook gewoon duidelijk zonder dat je echt op mensen reageert. :P Maar alsnog, je mengt je in een gesprek en dat is eigenlijk niet echt nodig. Ligt er ook een beetje aan wie het is, bij bekenden zou ik sneller wel reageren en bij onbekenden denk ik dan ‘laat maar’.
Ik vind het knap als je zo’n reacties durft plaatsen. Het mag/moet gezegd worden.
Ik krijg die rode waas ook als mensen weer vrouwonvriendelijk/antifeministisch zijn, en inderdaad racistisch. We hebben allemaal wel racistische trekjes, maar dat komt omdat we zo opgroeien en in zo’n omgeving leven. Als ik een groep Marokkaanse jongens zie en denk ‘oh-oh’, dan denk ik daarna meteen ‘Kim, wat is dat nou weer voor gedachte?’ en daar gaat het om, dat we ons ervan bewust zijn hoe stom we eigenlijk bezig zijn.
respect dat je durfde te reageren :)
Ik vind ook dat je moest reageren hierop. Sommige mensen verliezen volgens mij door een racistisch soort ‘rode waas’ hun realiteitszin en fatsoensnormen. Denken dat ze vrij zijn om dit soort dingen zomaar te zeggen. Kijk, iedereen denkt weleens iets vreemds of geks, maar zoals Kim zegt, normaal corrigeer je jezelf dan. Als iemand dat niet zelf meer kan, denk ik dat je juist andere mensen uit de maatschappij nodig hebt om je weer wat fatsoen bij te brengen in de meeste gevallen.
In mijn FB-tijdlijn valt het gelukkig allemaal wel mee, maar dit soort rode waas-momenten zijn wel de reden dat ik nauwelijks tot nooit meer reacties onder YouTube-video’s kijk.
Ik ben blij dat er nog mensen zijn die een rode waas ervaren in dit soort gevallen. Hulde!
Ik ben blij met jouw rode waas en hoop dat je die nog lang bij je houdt en uitdraagt al is er een hele grote groep (mede)Nederlanders die niet zullen begrijpen waar de rode waas vandaan komt, en waar hij naar toe gaat.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik dit soort dingen vaak negeer, onder het mom van “ze weten niet beter”.
Alleen maar respect dat je hebt gereageerd, snap niet dat sommige mensen er naar gaan vragen. Dit doet me denken aan een vreemde man, die uit het niets tegen een bord sloeg. Omdat het ’s avonds was liep ik snel naar de andere kant van het station xD. Geen idee wat er met meneer was maar hij sloeg soms random op een bord :’)..
Maar soms faceplam ik mezelf echt wanneer ik van die debiele opmerkingen zie op bijvoorbeeld zo’n foto met paar duizend likes en reacties.
Ik volg groepen als ‘Durftevragen’ en er komen soms echt onmogelijk domme dingen langs. Jouw beschrijving van de rode waas en hoe je erop reageert komt me dan ook erg bekend voor.