Dit jurkje speelt een belangrijke rol. Deze foto is een kwartier voor hét moment genomen.
Gênante momenten zat in mijn leven (in een prullenbak stappen, terwijl ik midden in de aula van een andere middelbare school stond, de wcdeur vergeten op slot te doen en dat er dán juist iemand de deur open doet etc.), maar ik zal er eentje uitlichten. Overigens; ik daag de andere bloggers uit om ook over een gênant moment te schrijven!
Een mooie zomerdag. Zo mooi dat je er je leukste jurkje voor aantrekt. Ik weet niet meer waar ik naartoe op weg was, maar waarschijnlijk iets met liefde, ijsjes en liggen op het gras. Het was de laatste vrije dag voor basisschoolkindjes en daarom had de gemeente Oegstgeest een luchtkussendag georganiseerd (geniaal). Ook was er her en der wat andere plezier in de vorm van circusacts en dergelijke, kwam ik later achter.
Ik fietste er namelijk recht op af. De circusactmensen namen een groot gedeelte van de straat in beslag, dus moest ik via een krap weggetje, omgeven door hekken, mijn weg vervolgen. Een paar verstandelijk beperkte mensen liepen me tegemoet, dus moest ik mijn fiets afstappen, anders kon ik er niet langs.
Ik stapte mijn fiets af. Alle erge momenten gaan in slowmotion, dus dit ook. Mijn tip is alvast deze: stap nooit van je fiets af in de zomer, wanneer je geen panty, maar wel een jurk/rok aanhebt, en er mensen in de buurt zijn.
Mijn jurkje werkte niet mee en zo liet ik per ongeluk (ik zweer!) mijn billen zien aan de mensen die me tegemoet liepen.
Nu is dat niet heel erg, want ik heb niet zo’n kont dat je als tafeltje kunt gebruiken zo groot is hij en ik was deze keer niet van de trap gevallen zoals vorig jaar, toen mijn kont bont en blauw was. Als ik nou mijn voeten ofzo had laten zien, oké, maar nee, dit ging wel.
Maar toen gingen de verstandelijk beperkte mensen lachen. Ze lachten me gewoon uit!
Beschaamd sprong ik op de fiets en fietste zo hard als een wielrenner tijdens de Tour de France op doping. Om de hoek stond ik stil (nadat ik goed om me heen had gekeken of er niemand was). Ik hield me vast aan een paaltje en kwam niet meer bij van het lachen.
Er zijn ergere mensen aan wie je per ongeluk (echt waar!) je je billen kunt laten zien.
Hahaha, tja. Opmijn blog staan regelmatig genante momenten. Je moet gewoon om jezelf lachen toch ;-)
Haha, dat soort dingen overkomen mij ook altijd. Van de zomer zat ik met een jurkje op de fiets, waait m’n jurk omhoog recht naast wat bouwvakkers. Dan kun je je lol op ;)
Waarom heb ik het idee dat ik dit stukje herken? Zal wel aan mij liggen, haha. In elk geval weer een fijne blooper en wel toevallig dat je dan net die dag een foto van je jurkje hebt genomen – alsof je wíst dat je erover zou gaan schrijven…
Haha prachtig! Ik beleef nooit gênante momenten dus die kun je vergeten :p *challenge accepted*
Ik geloof er geen drol van.
:-D :-D mooi verhaal! Dit soort is om te delen ja. Ik zie het helemaal voor me…
Aaah Laura.
Ik heb al meerdere blogs in deze categorie geschreven… zoals dit exemplaar… http://wiebeltjes.wordpress.com/2012/05/20/oops-i-did-it-again/
Ik had zeker verwacht dat je geen onderbroek aan zou hebben en dat je jurk omhoog zou vliegen. Ok, dit zou echt wel erg zijn, misschien is dat iets wat ik graag eens life zou willen zien, soms neemt mijn verstand het van mij over, kan er niets aan doen. :-)
Ik wist gewoon dat je zoiets zou reageren, Hans!
Hahaha ooh wat genant! Maar idd, ik zou mijn billen liever showen aan een groep verstandelijk beperkten dan aan een groepje jonge jongens ofzo ;p! Haha! Maak je hun dag ook weer even wat vrolijker door ze wat te geven om smakelijk om te lachen, toch?! ;-)!!
Liefs Rosie
Ik probeer me er een voorstelling van te maken, maar hoe kun je nou je billen laten zien aan mensen die je tegemoet komen? Maakte je een pirouette of zo?
Haha inderdaad genant. :)
Hihi!
Gênante momenten, daar kan ik een boek over schrijven. Ik zal eens even nadenken welke ik eruit kan pikken om op mijn blog te beschrijven.
Hahaha, prachtig!
Je liet me lachen :)
Hahaha leuk dit!
Via Wiebeltje ben ik op je blog gekomen. Ik heb me rot gelachen. Dankjewel!
Goed om te horen, Mirjam :D
Probeer je ware gezicht eens te laten zien
zonder je neus te stoten…
Lees hier nog zoiets in een gedicht van mij:
http://wakkersgedichten.wordpress.com/2014/02/13/uit-eigen-beweging/
aaawh. En je deelt het omdat het helpt bij het verwerkingsproces?
Jij hebt me door.
Haha wat een verhaal! Gelukkig ben ik enorm ‘genante momentenvrij)! *knock on wood*
Woopsie, foutje bedankt :P
Ondanks dit inderdaad genante moment… een complimentje want: wat een leuk jurkje! :D