Laura’s liefdesletteren: dislike

Ik wil vaker fictie schrijven en daarom heb ik dit onderdeel in het leven geroepen. Verhaaltjes over – je raadt het al – liefde. Omdat liefde fijn is. En stom. En raar. En bijzonder. Allemaal tegelijk.

***

“Ik had gisteren drie matches!’ roept Ester tegen haar vriendin.
Ze laat ze zien: Danny die maar twee kilometer van haar vandaan woont, Eric die nogal boos kijkt maar wel op zijn minst een eightpack heeft, en natuurlijk Aaron, die duidelijk maar naar één ding op zoek is.
Lisa lijkt te twijfelen: “Die Danny ziet er niet erg betrouwbaar uit. Wat heeft hij allemaal tegen je gezegd?”
Ach, wat weet Lisa er nou van? Die zit al jaren op de bank met suffe Joris. Een date kan toch leuk zijn? Of meer dan dat?
“We hebben gepraat over de clubs waar we naar toe gaan, dat soort dingen. Maar hij heeft nu al vijf uur niets meer gezegd… Zal ik iets tegen hem zeggen? Ja, dat ga ik doen.”
Haar vingers bewegen zich razend snel over het schermpje.
Heb je zin om morgenavond af te spreken?
Oh god, hij is online. “Lisa, hij is online!” Alsjeblieft, zeg ja. Het is inmiddels al een maand geleden dat ze überhaupt alleen met een jongen was, laat staan dat ze wat actie had gekregen.
Vijf minuten verstrijken. Naast haar kijkt Lisa op haar mobieltje. Veel hartjes en ik mis je, liefje. Bah. Danny is niet meer online. Voordat Ester beseft dat hij haar niet meer wil, staat Lisa op: ‘Es, ik ga naar huis. Joris wacht op mij en hij moet morgen vroeg op.”
Als haar vriendin weg is, grijpt Ester haar telefoon weer. Geen berichtje. Een uur later nog steeds niks. Ze staat op en gaat in haar bed liggen, de linkerkant koud en onbeslapen. Ze rolt zich op als een balletje, heel haar lichaam schokt. Pas na anderhalf uur valt ze in slaap. In haar droom ziet ze alles op Tinder weer voor zich: ditmaal drukt ze bij elke jongen op dislike.