Ik ben niet gelovig. Ik geloof niet in God, niet in Iets, maar in Niets. Het lastige van een atheïst zijn, is dat je zelf betekenis aan je leven moet geven. Hoe doe je dat als er niets is na de dood? Wat heeft het dan allemaal voor zin?
Voor mij heeft het leven zin, juist omdat het eindig is. Ik zou niet eeuwig willen leven, want dan kun je alles doen en zijn er geen grenzen. Omdat je door die eindigheid beperkt bent, wordt wát je kiest des te betekenisvoller.
Denk bijvoorbeeld aan de liefde, hoe speciaal is dat dan? Je hebt misschien tachtig jaar te leven (als je geluk hebt) en dan spendeer je een groot deel van die jaren met één persoon. Terwijl er zoveel keus is en zo weinig tijd. Dat maakt de liefde toch nóg bijzonderder?
Natuurlijk kan dat idee ook voor stress zorgen: wat als ik niet de goede keuze maak? Maar zelfs al gebeurt dat, dan is het nog steeds zinvol. Je weet in ieder geval wat je niet (weer) wilt.
Het blijft lastig. Veel zaken heb je ook niet zelf in de hand. Maar het idee dat ik na een jaartje of tachtig sterf en me daarbij niet druk te maken om het hiernamaals, maar gewoon verdwijn, voor altijd, stelt me gerust.
Hoe denk jij hierover? En ben je gelovig of niet?
Heavy shit, inderdaad! Ik ben christelijk opgevoed, al doe ik er vrij weinig meer mee. Ik geloof dan niet zo zeer in God, maar het idee dat we naar een beter plek gaan, na ons leven vind ik wel heel fijn en bijzonder! :)
Toevallig een onderwerp waar ik de laatste tijd best wel bij stilsta. Ik ben ook atheïst, en ben blij dat ik geloof dat we niet het eeuwige leven hebben. Wat je zegt, in dit geval hebben de keuzes die je maakt echt zin, zijn ze waardevol. Eigenlijk is het een spannend, maar tijdelijk, avontuur.
Het idee dat we helemaal verdwijnen op het moment dat we dood gaan geeft mij vooral een angstig gevoel. Vooral omdat ik me niets bij “Niets” voor kan stellen, als je begrijpt wat ik bedoel haha.
Ik ben niet gelovig opgevoed, maar heb altijd wel open gestaan voor het spirituele. Ik geloof zelf dat een lichaam niet oneindig is, maar je ziel wel en dat deze opnieuw geboren wordt.
De dood is voor mij nog steeds erg beangstigend, maar het is een theorie waar ik me in kan vinden. Ik geloof niet zo zeer in een betere plek, of dat wanneer je een slecht leven hebt gehad je reïncarneert in een kakkerlak of zo iets.
Ik geloof wel dat uiteindelijk alles weer terug komt als een soort van “circle of life”…
Mooi!
Ik ben zelf wel gelovig, christelijk. Ik snap wel wat je hier zegt, al denk ik dat je het minder snel zou zeggen als je vanaf je 20e tot je dood in de gevangenis zit, bijvoorbeeld. Dan was dat je leven en dat heb je eigenlijk in de prullenbak gegooid. Bovendien is het ‘hiernamaals’ waar ik in geloof ook niet een leven zoals hier maar dan oneindig, het is ook zonder zonden en dan is het dus niet zo dat je blij hoeft te zijn dat je fouten ‘verdwijnen’ of iets dergelijks. En het besef van tijd is daar ook heel anders, niet dat ik er ooit geweest ben haha maar nouja, het is niet zo dat je voor 80 jaar met de ene bent en dan zoiets hebt van ‘oh ik huppel nu naar de andere’. Denk dat dit leven vergelijken met dit leven maar dan oneindig hetzelfde is als appels met peren vergelijken.
Zwaar onderwerp inderdaad;-) ik denk er net zo over als jij en inderdaad denk ik dat we er nu wat van moeten maken. Maar in heel directe omgeving mist een belangrijk persoon en ik snap ook wel dat er steun gehaald wordt uit dat er misschien meer is. Wie zal het zeggen. We weten het allemaal niet tot het zover is
Ik ben niet gelovig opgevoed, maar ik lees sinds kort wel stukjes bijbel.
Ik heb wel vage ideeën over een God of beter gezegd meerdere Goden want alleen is maar alleen… Een ik geloof volgens mij ook nog in reïncarnatie, maar niet in een leven na de dood, en al helemaal niet in het eeuwige leven. Ik moet er niet aan denken. (Veel te ingewikkeld allemaal) ..
Mooi stuk. Laura! Ik geloof nergens in. Ben het er ook mee eens dat je zelf de zin aan het leven moet geven. Afgezien van dat is het leven in principe zinloos. En dat klinkt negatief, maar is puur observatief. Je leeft. Je gaat dood. Afgelopen. Olifant, snuit, alles. Maar juist omdat het leven van nature dus zinloos is, moet je die zin er zelf aan geven en zo (geestelijke) groei ondervinden.
Interessant logje. Ik ben van huis uit Katholiek, maar niet echt praktiserend. Ik hoop wel dat er iets is, later.
Ik ben daar de laatste tijd ook steeds meer over na aan het denken. Vind het erg lastig en soms voel ik me zo klein en nietig als ik besef hoeveel er is en dat het op een gegeven moment ophoudt. Ik hoop wel dat er een doel is, dat iedereen hier is met een reden en dat we door onze aanwezigheid zorgen dat het allemaal wat door kan gaan en beter kan worden. Dat je hier niet zomaar bent, dus dat je niet zomaar alles kunt verpesten en dat dat geen effect heeft.
Phoe. Ehm ja ik weet het niet en dat vind ik misschien nog wel het meest lastige.
Wauw, dit is diep! Ik geloof zelf ook niet, al voel ik me altijd een beetje schuldig als ik dat zeg. Stel dat er wel iemand daarboven op een krukje naar ons zit te kijken (wat een behoorlijk onprettig idee is aangezien het half 5 is en ik nog steeds in m’n pyjama zit), dan is hij/zij niet blij denk ik…
Ik denk dat ik gewoon het er bij moet laten dat ik het niet weet. Maar, wie weet het nu wel? Ik zou zeggen, leef gewoon je leven en doe waar je zin in hebt (tot op zekere hoogte natuurlijk) en we zien wel wat er later gebeurt. Nu leven we nog dus laten we ook leven en niet te lang stilstaan bij het feit dat we straks niet meer leven.
Wat een interessant blogje. Ik ben zelf niet gelovig maar heb zeker respect voor mensen die dit wel doen!
Ik beschouw mezelf wel als gelovig, maar prakiserend dan eigenlijk weer niet. Ik ben heel blij dat het leven eindig is en maak me totaal geen zorgen over het hiernamaals. Denk eigenlijk dat gelovigen zich daar juíst geen zorgen overmaken, dat ze er op vertrouwen dat het ‘goed komt’ oid. Wat ik zelf wel bijzonder prettig vind aan mijn ‘geloof’ is dat vertrouwen en de hoop dat het altijd wel op zijn pootjes terecht komt, misschien zelfs wel dat het allemaal bij een soort plan/voorbestemming hoort ofzo. Al denk ik dat soms ook vooral om mezelf gerust te stellen, haha!
Ik ben het met je eens, als in: dat er niet méér is. Zoals jij er naar kijkt had ik het nog niet bekeken! :)
Ik vind het belangrijk dat je in het korte leven dat je hebt volop geniet. En iets goeds achterlaat voor degenen die na je komen, hoe klein of groot het ook is; als het maar goed is. Want dan maken we met zijn allen een betere wereld.
Een mooi blog!!
Ik ben niet gelovig. Maar er zijn inmiddels zoveel dierbare mensen van mij heen gegaan dat ik toch stilletjes wel hoop ze aan de “andere kant” ooit weer tegen te komen.