Over twaalf weken is het weer Kerst. En een paar weken daarvoor Sinterklaas. Ik heb geen trauma overgehouden aan het feit dat mijn ouders logen over die bebaarde man. Sterker nog; ik kan het me niet eens herinneren. Maar de sfeer rondom deze dagen kan ik me nog wel herinneren.
Vroeger had het iets magisch. Je keek er weken naar uit. De intocht van Sinterklaas was ongelooflijk: hij was weer in het land! Als je ’s avonds je schoen zette, was hij ’s ochtends gevuld en de wortel die er eerst in zat, voor het paard van Sinterklaas, verdwenen. Sinterklaasavond was helemaal spannend. Er werd op de deur geklopt (door de buurman, kwam ik later achter) en dan stond er opeens een zak vol cadeautjes voor de deur.
Met Kerst dan ook nog met een boom vol lichtjes waar al een paar dagen de cadeautjes onderlagen. Stiekem kijken op welk cadeautje jouw naam staat en raden wat het is (oké goed, dat doe ik nog steeds).
En dan Oud en Nieuw! Dan mocht je tot twaalf uur opblijven, weet je niet hoe laat dat is? Meestal hield je het niet vol en viel je om tien uur al in slaap, maar gelukkig maakten je ouders je altijd nog even wakker om naar het vuurwerk te kijken en oliebollen te eten.
Er gaat een tag rond in bloggerswereld die ik niet wil, want ik houd niet van tags, maar daarin staat ook de vraag wat je het vervelendste vindt van opgroeien. Ik denk dat het voor mij dit is: dat de magie van de feestdagen is verdwenen. Sinterklaas vier ik niet, bij Kerst denk ik alleen maar: shit, wat moet ik kopen en hoe kom ik aan het geld? en Oud en Nieuw is dat feest van dat klerevuurwerk en te veel mensen zoenen. Maar ik denk niet dat de magie voor altijd is verdwenen: misschien (hopelijk!) komt het weer terug als je zelf kinderen hebt.
Wie dit is echt zo herkenbaar! Wij hadden geen cadeautjes met kerstmarkt toch, het was spannend en gezellig enzo. En ja die hele spanning. Nu gaat er allerlei planning aan vooraf en is er geen tijd voor de inkopen…een verplicht nummer…en het us nu al bijna 12 uur dus ja geen bijzondere avondmaal eer oud en nieuw
Ja ik hoop dat het bij mij ook weer terugkomt!
Ik had hier eigenlijk nog geen last van, totdat ik van de zomer hoorde dat we dit jaar geen Sinterklaas zouden vierden. Dat was toch wel even balen (nog steeds…). Nu maar hopen dat Kerst wel doorgaat!
Alleen daarom zou ik wel kinderen willen ja, om weer even dat sprankje ‘magie’ van de decembermaand mee te maken. Al kan het ook zijn dat je je er dan juist weer verder van af voelt staan, maar goed, anderen zien genieten zoals jij vroeger ook deed is ook al een pluspuntje. Kerst was vroeger nooit zo heel bijzonder voor mij, dat vind ik nu eigenlijk het leukste, maar Sinterklaas en oud & nieuw waren zooo geweldig en nu valt dat inderdaad wel mee. Bij ons thuis was het ook altijd de buurman die op de deur bonsde, al zie ik die echt niet rennen – hij heeft nogal een ‘heinekengezwel’ zoals hij het zelf noemt :P
Bij mij is de magie nooit meer teruggekomen.. Ook niet toen Yep klein was al deed ik toen wel heel vrolijk of het de mooiste tijd van het jaar was …
Ik probeer er altijd een beetje zelf magie van te maken. Mooie dingen zoeken, en zo.
Echt zoals het was vroeger wordt het niet meer, maar soms komt het dichtbij. Ik was vorig jaar naar een kersttoneelstuk van een basisschool van een jongetje dat mijn moeder kent en al die zingende kinderen was voor mij wel weer even nostalgie :) En Sinterklaas vier ik gelukkig altijd met mijn kleine neefje en nichtje. Die trouwens sinds dit jaar voor het eerst ook allebei niet meer geloven, dus daar verdwijnt ook weer wat magie. Jammer hey.
Ja de magie mist zeker…
Hmmm, feestdagen en magie. Voorheen werd ik tijdens m’n volwassen leven altijd ritueel dronken omdat ik een enorme hekel heb aan de feestdagen met dank aan het feit dat er juist geen magie, hoogstens ruzie, was tijdens de feestdagen in m’n jeugd. Tegenwoordig sla ik de feestdagen over en gebruik ik de vrije dagen om de boeken te lezen die al maanden op me te liggen wachten.
Overigens heb ik één kerst wel magisch gevonden. Drie dagen pure romantiek in Rome. Maar dat had ieder mogelijk moment wel kunnen zijn.
Overigens is dat wel de enige keer dat ik als overtuigd ongelovige van de nachtmis heb genoten. Maar, wat wil je? Rome en kerk is een beetje synoniem.
Om op je laatste zin te reageren. Ik denk dat die magie van jou wel terugkomt als je je eigen kinderen op schoot ziet zitten bij Sinterklaas. :-)
Ik mis het niet zo. Sinterklaas heb ik nooit echt iets mee gehad en kerst associeer ik nu met de beste radiotijd van het jaar (Serious Request & Top 2000)!
Mooi stuk!
Heel herkenbaar ook. Naarmate je ouder wordt verliest steeds meer de magie. Er wonen toch geen kaboutertjes in het bos, Sinterklaas inderdaad (en zwarte Piet wordt zelfs door de VN gezocht tegenwoordig), films die je vroeger als kind geweldig vond, vallen nu maar tegen… ach ja, vroeger was alles beter zal ik maar zeggen, mijns inziens is dat wel een beetje zo, maar met name omdat je vroeger nog niet precies wist hoe de wereld in elkaar zat (nu waarschijnlijk ook nog niet, maar ik denk het te weten :P ).
Ik mis dat wel, onschuld, naieviteit, het feit dat je erop vertrouwde dat anderen alles voor je zouden oplossen (ouders), onwetendheid. (mijn hobby is waarschijnlijk een manier om even aan de werkelijkheid van nu te ontsnappen).
En voor mij klopt het, ik heb een jong dochtertje en niets is zo heerlijk als de wereld af en toe weer door haar ogen te kunnen zien, da’s even genieten en dan weer snel terug naar de wereld van vandaag.
Je hebt echt zo goed opgeschreven waar ik al jaren ‘mee zit’. Niet dat ik jankend december door kom, maar mis soms die onbezorgde periode wel. Vooral Sinterklaas was echt favoriet. En dan in het bijzonder Dag Sinterklaasje op Canvas met Bart Peeters. Oh wat een topprogramma was dat, met Jan Declair als Sinterklaas! En alhoewel de onze de echte was, vond ik dat altijd zo’n bijzondere.
Wat een goed stuk, zo waar ook! Ik kan het me nog goed herinneren, en soms mis ik die tijd wel.. (wow nu klink ik oud..)
Ik ben 31 en er is nog altijd magie… dankzij mijn geweldige mama die nooit uit haar rol valt en altijd stug volhoudt dat Sinterklaas komt voor de kindjes die hem een brief hebben geschreven. Dus schrijven haar vier kinderen (jongste is 21) dus elk jaar nog steeds hun brief. En staat er op het afgesproken moment een volledige scène uitgestald met schoenen en onze namen in chocolade en de gevraagde cadeautjes. (Het moeten absoluut cadeautjes zijn, geen geld, en dat draagt alleen maar bij tot de magie).
Oh ik verheug me zo op volgend jaar als mijn zoontje oud genoeg is om er mee in op te gaan!
Aaaah wat geweldig zeg :D