Ik wil vaker fictie schrijven en daarom heb ik dit onderdeel in het leven geroepen. Verhaaltjes over – je raadt het al – liefde. Omdat liefde fijn is. En stom. En raar. En bijzonder. Allemaal tegelijk.
***
In het glas zit nog een restje cola. Mijn vest heeft de zoetige geur die hij met zich meedraagt. Op mijn nachtkastje staat de foto uit Parijs. Ik leg het lijstje op de kop. Ik pak het knuffelbeertje, de bioscoopkaartjes, zelfs het gouden armband en stop het in een vuilniszak. Alles moet fris. Ergens op de bank trilt mijn telefoon. Zou hij toch-
Het is mijn moeder. Of ik morgen mee eet. Ik antwoord niet.
Ik moet mijn muur groen verven. Of een fotoboek maken met tekeningen en tekstjes. Maar foto’s waarvan? Niet van-
Nee, ik knip mijn haar. Minstens tien centimeter moet eraf. Fris. Alles moet fris.
Vanaf nu kan ik doen wat ik wil. Geurkaarsen branden, zelfs de vanillegeur. De Titanic drie keer achter elkaar zien en dan steeds harder huilen. Chocolade eten, zonder gezeur om suikers. Een joggingsbroek naar buiten dragen, ook al is dat niet sexy.
Maar ik wil het niet.
Wanneer ik onder de douche sta, komt het besef tegelijkertijd met het inzepen: met het wassen is zijn geur weg. Hij is echt weg.
Het douchewater vermengt zich met de tranen. Fris, fris, alles moet fris.
Mooi!
Wat mooi Laura, ik dook echt even in het verhaal.
aah dat was een mooi minuutje LAura
Dat heb je weer mooi op papier gezet.
Ach gossie, wat verdrietig.
Waarom heb je niet gewoon een ‘like’-button? :(
Ik wil gewoon like zeggen en dan verder niks toevoegen want dat is niet nodig.
Dus, eh. LIKE.
Mooi geschreven.
Mooi!
Ja, van Titanic gaat iedereen janken. Wat een enorm slechte film :P Dan is drie keer achter elkaar enorm dapper, óf enorm dom :P
Prachtig geschreven.
Wat een lief stukje.
Wauw. Je bent ook van alle markten thuis qua schrijven. Heel mooi! <3
(excuses voor de comment-overload, ik loop zo achter met blogs lezen, het is een grote schande)
Ik heb nooit problemen met comment-overload :D (tenzij het vervelende reacties zijn haha)
Wat triestig!