Elke maand plaats ik vijf uitdagingen om het leven mooier, spannender en gekker te maken. Aan jou de keuze om ze uit te voeren of niet.
1. Schrijf een brief naar iemand die je bewondert.
2. Ik fietste van het Lipsius terug naar Oegstgeest (oeh literaire verwijzing) toen ik opeens een jongen zag lopen met twee oudere mensen (zijn ouders?).
‘Huh,’ dacht ik. ‘Is dat nou Roy?’
Maar voor ik ‘Rooooy!’ kon roepen, was ik al voorbij gefietst en ik vond het debiel om terug te fietsen en ‘Rooooy!’ te roepen (ik ken hem trouwens niet in real life). Maar jeetje, het was echt Roy. Waarom had hij niet gezegd dat hij in Leiden was? Nou, omdat die jongen van alles heette, maar niet Roy. Ik zei tegen (de echte) Roy: ‘Nou, ik ben blij dat ik dan niet ‘Rooooy!’ heb geroepen naar die jongen.’ En Roy zei: ‘Daag jezelf uit! Schreeuw ‘Rooooy’ naar willekeurige voorbijgangers!’
Drie keer raden: dat is precies de uitdaging van deze maand. Maak het zo uitgebreid als je wil: ‘Nouuu Roy, wat toevallig dat ik jou nou hier tegen kom. Gaat alles goed met je studie? En met Eva?’ Zolang volhouden als je kunt.
3. Ga op bed liggen en kijk naar het plafond. Bedenk hoe het eruit zou zien als het plafond de grond was en andersom. Dit deed ik vroeger soms (oké, nu nog steeds). Misschien ben ik gewoon gek. Maar het is weer wat anders.
4. Het maakt me niet uit hoe oud je bent, maar vandaag (als je dit leest, is het waarschijnlijk tweede paasdag) of anders morgen, I don’t care, laat je iemand paaseitjes verstoppen en dan ga jij ze samen met andere mensen zoeken. Want dat is leuk. Vooral het opeetgedeelte.
5. Reageer en vertel me wat het laatste was waar jij keihard om moest lachen.
Nummer drie ga ik gelijk uitproberen, bewaar ik vijf (en de rest) voor morgen. Oh trouwens, paaseieren verstoppen, vinden en opeten heb ik gisteren al gedaan! Trusten!
5. Ik zat zaterdag met mijn vader in de trein en toen we bijna thuis waren ging hij de uiteinden van zijn sjaal heel raar onder zijn armen zitten stoppen (doet hij altijd) dus ik vroeg een beetje verontwaardigd: “Heb je koude oksels ofzo?” Kwam ineens in me op. Er zat de hele tijd al een meisje tegenover ons en die bemoeide zich verder niet met ons, maar na die opmerking hield ze het niet meer van het lachen. En toen heb ik de hele weg van het station naar huis de slappe lach gehad :P
5. Yep’s verslag van het kerkbezoek van vandaag …
Ik moet nog steeds erg lachen om mijn zelfbedachte mop:
Patiënt: ‘Dokter, ik ben bang dat ik hypochondrie heb.’
Dokter: ‘Dat denkt u maar.’
5: Sowieso gisteren, waarschijnlijk om een blonde opmerking van mijn zus. Kan het me alleen echt niet meer herinneren, maar waarschijnlijk is het ook niet grappig als je het zo zegt. Oh en om mijn ‘stalker’ (ik ken ‘m niet in real life) die me gisteren opeens weer fijne Pasen wenste na heel lang niets van zich te hebben laten horen (wat ik helemaal niet erg vond, overigens).
2 vind ik ook geweldig ^^
Voor een fotoserie die binnenkort in boekvorm uitkomt werden alle gefotografeerden gevraagd een reactie te schrijven over hun foto. Deze reactie vond ik erg grappig! Vooral als je daarvoor allemaal hele serieuze reacties hebt gelezen.
http://brijkeybeat.nl/493/
Mijn neef heeft een keer met een aantal van zijn vrienden iemand voor de gek gehouden door een voor een de kroeg binnen te lopen en een jongen op zijn schouder te slaan, kreten als “Hé Rob, gefeliciteerd met je verjaardag, jongen!” exlamerend.
Ik ga natuurlijk voor nummer vier. Hartstikke leuk als iemand paaseitjes voor me zou verstoppen!
Ahh, die eerste is tof! En nummer 2 lijkt me ook erg grappig, maar wel gênant. Ik moest gisteravond nog erg hard lachen om een aflevering van Bones.
Ik hupte vanmorgen naar buiten
het zonnetje scheen
Stapte in de auto en
werd gebracht naar een feestje
Nu ben ik weer thuis
ik aai over mijn armen en kin
en begin te twijfelen…
Ik ben geenPaashaas
maar mijn aanwezigheid
geeft sfeer.
Ik zag net deze post op Tumblr, en daar moest ik wel erg om lachen. Zo flauw. Maar toch. – http://princessreesey.tumblr.com/post/46088091559/edgar-allan-no-edgar-allan-row-edgar-allan
Wat ook leuk is – ’n toevoeging op uitdaging 2 – als je ergens in je eentje zit (treincoupé, bushalte, etc.) en iemand gaat naast je zitten en begint tegen je te praten: kijk diegene verbaasd aan en fluister: ‘Jij kan mij wél zien?!’ Kijk wat er gebeurt. Beschrijf de gezichtsuitdrukking in ’n blogpost.
Nummer vier is al uitgevoerd, braaf he? Gister al!
1 april grappen, daar moest ik om lachen vandaag. :)
Ik moest gisteren lachen om mijn broer. Hij kwam te laat bij mijn ouders en ik belde hem en hij zei “Huh? Het is toch pas half 5?” (alsof hij zijn klok niet had verzet) en toen stond hij al voor de deur… ik trapte er nog in ook!
Het laatste waar ik keihard om moest lachen was een nieuwe vlog van The Shaytards <3
5: om mezelf toen ik een zeehond nadeed. (ik deed dat n mijn rol van tante natuurlijk he).
Het gezicht van mijn broertje toen hij zonet mijn kamer binnenkwam. Omdat ik dus tussen honderden foto’s en fotoboeken en gekleurd papier en nou ja, heel veel rotzooi, languit op de grond lig blogjes te lezen ;-) (en omdat hij bijna viel, maar dat is zielig)
Volgens mij kun je naar iedereen roy roepen omdat het sterk lijkt op hoi, dus kom je gewoon vriendelijk over, wat natuurlijk gaat opvallen omdat je niet echt vriendelijk eruit ziet, ik bedoel daarmee dat ik in feite niet weet of je er vriendelijk uit ziet omdat ik je nog nooit ben tegengekomen maar ik was aan het typen en dit was daarvan het resultaat dus ga mij achteraf niet bekladden met dat ik onvriendelijk ben want jij hebt mij ook nog nooit gezien of tegengekomen dus laten we daar over ophouden en het over iets anders hebben maar ik weet niet direct waarover dus laat ik dat maar in het midden en ga hier stilletjes afronden anders ga je nog denken dat ik zot ben. En zot, dat ben ik alles behalve.
Keek gister naar oude herhalingen van Najib Amhali, daar moest ik best wel hard om lachen… Jammer dat hij nu niet meer zo grappig is en in films meespeelt als ”Valentino” (heb je die gezien? Echt afschuwelijk, lol!)
Het laatste waar ik keihard om moest lachen was een foto van een vogel. Het was een doodgewone foto van een meeuw die naar me werd gestuurd door een vriendin met een comment erbij die me deed terugdenken aan een grap die we hadden vorige zomer op vakantie. Die gedachte, samen met de comment en het plaatje lieten me hysterisch lachen naar mijn computerscherm… dus dat moet er vast idioot hebben uitgezien ;)
wat jij met Rooy hebt – heb ik met Joost. Drie ga ik zo proberen