Ik liep van het Letterkundig Museum naar de bus, een steile trap omhoog. Als je naar beneden kijkt, word je een beetje duizelig. Gelukkig heb ik geen hoogtevrees. Ik richtte mijn blik van de treden met honderd gaten erin naar boven. Een oud, gerimpeld mannetje deed een poging zijn koffer, die bijna net zo groot als hij was, naar boven te dragen. Ik haalde de oordopjes uit mijn oren, zodat ik even de muziek van Kings of Convenience niet op de achtergrond hoorde.
‘Meneer.’
Geen reactie.
‘Meneer!’
De meneer zeulde steunend en kreunend door. Ik ging naast hem lopen, keek hem aan.
‘Meneer, zal ik u helpen?’
Verbaasd keek hij op en schudde meewarig zijn hoofd.
‘Nee, nee.’
Hij pufte door.
‘Ik ben dan wel bijna drieëntachtig, maar dit kan ik wel!’
Met elke trede trilden zijn armen heviger. Ik wist bijna zeker dat hij het niet kon. Ik keek toe hoe hij sjouwde, toen er een jongen de trap af kwam.
‘Kan ik u helpen met dragen?’ vroeg hij.
‘Ja, graag.’ zei de oude man. ‘Ik ben al bijna drieëntachtig, ziet u.’
En toen was ik boos. Want ik vroeg ook of ik kon helpen. Maar nee, dat kon meneer zo goed zelf. Waarom mocht ik niet helpen? Omdat ik een meisje ben? Een klein, niet zo sterk, maar wel sterker dan die meneer, meisje? Voelde hij zich daar te goed voor?
Ze hebben hier een goed spreekwoord voor: stank voor dank. De volgende keer sjouwt meneer – ik ben al bijna drieëntachtig – maar lekker zelf.
(Ik vertelde het tegen mijn moeder en die zei: ‘Ha, ha je moet niet boos worden. Die man is 83 jaar en nog van de oude stempel, de tijd dat mannen zware dingen sjouwden en de de vrouwen dat niet hoefden te doen. Die man leeft al heeeeeeeeeel lang en de emancipatie van de vrouw is gewoon niet tot hem doorgedrongen. Dat komt door de tijd waar hij in is geboren, dus niet boos zijn op die oude man.’
En dat is wel waar. Dus ik ben niet boos op de oude man. Maar fuck de patriarchale samenleving.)
Wat een arrogantie voor zo’n oud mannetje :) (omdat ik weet dat je niet van de knipoog houdt, type ik nu heel ongemakkelijk een semi-blije smiley, speciaal voor jou)
Aww wat lief :p
Ik wou dus allemaal gaan zeggen wat je moeder zei. Maar ze was me voor. Vond je het niet ook een beetje sneu? En wat deed hij in godsnaam met die hutkoffer in een museum?
Oh wacht, niet IN het museum. Maar dan nog.
Ik vond het sneu dat hij met zo’n grote koffer liep, maar stom dat hij niet geholpen wilde worden. En misschien kwam hij van Schiphol ofzo!
Maar misschien was hij wel beledigd omdat jij, klein minimeisje, dacht tot meer in staat te zijn dan hij, sterke stoere man.
Hij was geen sterke, stoere man en ik ben uiteraard wel een klein minimeisje, maar wel een enorm sterk klein minimeisje. Heb je mijn spierballen niet opgemerkt dan?
Hahaha ik vind het best een beetje zielig voor die man!
ZIELIG, ZIELIG? Als hij zich gewoon laat helpen, zou hij niet meer zielig zijn.
Ik snap wel dat je een beetje beledigd was, zou ik ook zijn hoor, haha! Doe je een keer aardig… Maar ik denk dat het inderdaad komt door wat je moeder zei.
Ik zou in eerste instantie ook even zoiets hebben van…. WAT?! Maar daarna bedenken wat je moeder zei en het dan minder erg vinden.
Je moeder heeft inderdaad wel een punt, maar ik snap de frustratie ;) Wij hebben bij de bakkerij een man van middelbare leeftijd die altijd alleen door mannelijk personeel geholpen wil worden, dat vind ik dan wel oprecht ontzettend irritant. Ik moet altijd de neiging onderdrukken om geen krentenbol naar z’n hoofd te gooien.,
Dat vind ik echt te belachelijk voor woorden.
(ik kijk al uit wanneer ik drieëntachtig word, want dan laat ik alles dragen door kleine meisjes. Ik heb dit maar tussen haakjes geschreven omdat je moeders woorden ook tussen haakjes staan, vandaar.)
Nou, je bent nu ook al best oud, dus dat kun je nu ook al doen!
Euh, waar is de smiley achter je reactie?
haha wat stom zeg! maar positief gezien: jij hoefde ook geen zware koffer te slepen ^^ weer allemaal spierpijn voorkomen
Stom zeg! :/
Ik snap je frustratie!
Weet je wat, je mag mijn koffer best een keer tillen?!
Nee, jij kan dat best zelf!
Wat stom!
Ergens vind ik het dan ook wel weer galant, ergens heel ver weg, heel heel ver weg.
Heeeeeeeeeeeeeeeel ver weg.
Het is dat mijn vader veilig achter gesloten deuren woont en al 86 is, anders zou ik nog denken dat je de beste brave man tegengekomen was…
Haha en je wilde alleen maar helpen..
Ach, ik vind het vooral schattig. ;-)
Je hebt echt een verstandige moeder. En ik ben ook verstandig, want ik dacht hetzelfde toen ik het las. Het kan natuurlijk ook dat hij de macho wou uithangen bij jou ;-) oeps, sorry :-)
Dat was best slim van je moeder..!
Maar wel lief dat je het aan hem vroeg :)
Het was voor hem waarschijnlijk een nederlaag geweest als jij met die koffer aan het sjouwen was gegaan. Of hij was bang dat je er met zijn spullen vandoor zou gaan. :-)
Volgens Veldhuis en Kemper is het jullie schuld: http://www.youtube.com/watch?v=dhWG6a9PATI
Toen ik nog wekelijks met een zware koffer stationstrappen aan het opzeulen was bood er nooit iemand hulp aan :'(
Ontzettend leuk geschreven trouwens!
Tjonge, ik wilde ook zeggen wat je mam zei.
Dat is inderdaad stom. Maar al met al: beter slecht geëmancipeerd dan gemeen en seksistisch… Ik hoop tenminste dat je er geen vier uur over hebt liggen piekeren in je bed, want das niet leuk.
Nee hoor, dat heb ik niet gedaan!
Ach ja, wie wil er nu de koffer van zo’n knorrig mannetje dragen?
Ik vind het fijn dat je aan het einde toch niet boos bent op de man, want inderdaad, wat als de tijd je inhaalt en compleet verrast met nieuwe structuren waar jouw geest helemaal niet zo goed mee om kan gaan? Zo iets gaat ons ook heus overkomen.
Oeh, niet leuk! Ik kan daar niet tegen, maar dat komt ook omdat ik soms nog wel moeite heb met mijn lengte. Oude dametjes helpen oversteken is daarom helemaal mijn ding. :)
misschien wou hij gewoon indruk op je maken. HA