Foto: Ariska.
‘Oh en ik heb nog wat voor je.’ zei mijn moeder, vlak voordat ze weer naar mijn ouderlijk huis zou rijden.
Ik hield mijn hart vast, want ik had al een voorgevoel en jawel, het klopte: chocoladekruidnootjes.
Shit, dacht ik.
‘Dankje!’ zei ik.
Ze ging weg en toen begon het.
Ze lagen op mijn bureau.
‘Maak het zakje open!’ riepen ze naar me.
Ik schudde mijn hoofd.
‘Nee joh, ik heb geen trek en het is zonde om jullie nu al op te eten en ik heb vandaag helemaal niet gesnoept, dus dat moet ik volhouden en…’
Wist je dat chocoladekruidnootjes ook puppy-oogjes op kunnen zetten? Nou, ik weet dat nu in ieder geval wel.
‘He jongens,’ zei ik geïrriteerd. ‘Laat me met rust! Ik heb jullie broertjes en zusjes vorige week ook al opgegeten en-‘
‘Maar we zijn zo lekker!’ riepen ze. ‘Een combinatie van kruidnootjes én chocolade, het is ongekend!’
Sterk blijven, Laura, sterk blijven. Ik facebookte een beetje, zette muziek aan, schreef een blogje, maar steeds weer hoorde ik die stemmetjes piepen.
‘Eet ons, Laura, eet ons!’
Nee, dit ging hem niet worden. Misschien moest ik juist wel het gesprek aangaan met hen.
‘Waarom willen jullie dat eigenlijk zo graag?’
Ze glimlachten.
‘Dat is ons doel in het leven, om door jou opgegeten te worden. Je bent zo lief, Laura en zo goed voor deze wereld. Wij zijn gemaakt voor jou. Jij en wij zijn voorbestemd.’
Mijn wangen begonnen te blozen. Wat lief zeg, dat had nog nooit een pepernoot of een ijsje tegen me gezegd. Voorbestemd. Zou dit dan ware liefde zijn?
‘Menen jullie dat nou?’
Ze knikten allemaal tegelijk.
‘Jij en wij zijn ntb, Laura. Forevah. Zonder jou kunnen we niet.’
De gedachte dat het juist andersom was, kwam even in me op, maar ik duwde hem weg en staarde dromerig voor me uit. Een toekomst vol chocoladekruidnootjes. Dat leek me wel wat.
‘Eet ons, Laura!’ riepen ze weer met hun lieve stemmetjes.
Ik scheurde het zakje open en stopte één voor één de chocoladekruidnootjes in mijn mond. Hmmm, wat is liefde toch heerlijk. Nog een chocoladekruidnootje. Nog één. Wacht, waar was ik in godsnaam mee bezig? Dit was geen echte, ware, heuse, sprookjesliefde. Deze liefde maakte me misselijk. En dik. En verdrietig.
Ik keek het ene overgebleven chocoladekruidnootje boos aan. Hij begon te huilen.
‘Alsjeblieft, Laura, eet me op, alsjeblieft. Ik wil niet alleen blijven.’
Ik zette mijn meest dramatische stem op.
‘Het is over tussen jou en mij.’
Hij sprong weg en ik heb hem niet meer kunnen vinden, maar ik denk dat hij zelfmoord heeft gepleegd…
Nu heb ik zin in chocoladekruidnootjes om 10 voor 12 :/.
Noo, je hebt die laatste kruidnootje gewoon zo depri gemaakt, haha :’)
hahahhahahahha dramatisch einde
hahaha het drama dat chocolade kruidnootjes heet.. Nog lekkerder dan gewone pepernoten!
Wat kan snoepgoed toch dramatisch doen… Je zou er acuut van afkicken..
Jouw schuld, Laura! Het is jouw schuld dat ik nu kruidnoten in bed zit te eten om tien uur ’s ochtends!
:O Want je hebt zelf geen eigen wil zeker?
“Deze liefde maakt me dik. en misselijk. en verdrietig.” Wow, dit gaat diep, dat voel ik! ;-)
“Zou dit dan ware liefde zijn?” Haha je weet er wel weer een draai aan te geven Laura :P
P.s. Mijn moeder is duidelijk anders dan de jouwe. Ze komt hier langslopen, ziet de foto en roept: “Chocoladenootjes? Das te vroeg in het jaar!”
” Deze liefde maakte me misselijk. En dik. En verdrietig.”
Als je ooit wil afvallen moet je gewoon deze mantra oplezen, dan eet je nooit meer snoep!
Wow… als die zin: ” Deze liefde maakte me misselijk. En dik. En verdrietig.” op alle lekkere dingen komen te staan dan wordt niemand meer te dik….. mooie oneliner meisje..
kruidnootjes vind ik trouwens niet lekker ook niet met chocola… Tsja iedere gek zo z’n gebrek…
Ik dacht dat vrouwen juist blij werden van chocolade, in plaats van verdrietig?
In eerste instantie wel, maar zodra ze het op hebben, worden ze verdrietig (ze eten er namelijk altijd teveel van, worden ze weer dik blablabla).
Oh, jij vindt jezelf ook al dik, help :(
Nee hoor, ik vind mezelf niet dik, maar dat kwam voor het verhaaltje wel leuk uit! (niet alles geloven wat ik schrijf)
Dan lieg je gewoon al je lezers voor!!!! Hoe durf je!!!
Wat snap je niet aan het woord ‘fictief’, Renze?!
:(
Het is inderdaad verschrikkelijk, ik had het laatst met marsepein. Dat zou ik wel even bewaren dacht ik, maar zelfs toen ik er misselijk van werd ging ik door. Donderdag waren ze al op en ik kan aan niets anders denken. Ik weet nu al, maandag zwicht ik weer …
Hahaha, gek mensch!
Daarom moet ik geen chocolade op mijn kamer bewaren want het is binnen no time op….
Chocoladekruidnootjes zijn goddelijk *loopt naar de keuken en pakt de overgebleven chocoladepepernootjes*
X
Ik hou niet van chocolade en ook niet van kruidnootjes, maar dit is wel een zielig verhaal…
Ik heb ze nog nooit met chocolade gegeten, lijkt me zo’n rare combinatie ;p
Ik zou ze morgen bijna gaan kopen ware het niet dat ik mezelf net weer streng heb toegesproken, dus ze komen hier pas vlak voor 5 december erin!
Man, dat ziet er lekker uit! Bij de dag van de klant hebben wij dat onlangs gekregen in de boekenwinkel.
Nou Laura, ik vind het toch wel heel erg gemeen dat je dat laatste kruidnootje nou niet heb opgegeten. Ik wist niet dat je zo wreed kon zijn. Bruut gescheiden worden van zijn broertjes en zusjes en dan als laatste overblijven om vervolgens niet opegeten te worden. Dat is chocolademishandeling.
Snel dat kruidnootje zoeken en herenigen met zijn broertjes en zusjes. En ach, van die ene word je echt niet dikker als je de hele zak al leeg hebt gegeten.
Ik voel me ineens niet meer alleen! Ik stel voor dat we een lotgenotengroep oprichten, de Anonieme Kruidnoten-met-chocolade Eters. Samen staan we Sterk!!
Aristotelische chocoladekruidnootjes!
Suïcidale kruidnoten? Ik weet niet wat er in de kruidnoten zat, maar het laat je rare dingen schrijven! :P
Ik vind trouwens de pure chocoladekruidnoten het lekkerst. De witte niet zo. Maar ben toch meer van de taai taai *pakt z’n zak taai taai er weer bij* *gobble gobble gobble*
Nee. Precies.
Volgens mij vind je over enkele maanden dat laatste chocoladekruidnootje vol schimmel en haar op onder de zetel ofzo. Je ziet iets raars liggen.
Leg jezelf op je buik, reikt met alle kracht in je arm er naar uit en neemt het vast.
Ieuwwwww.
Nee, die vind ik nu echt niet lekker!
Je maakt me héél nieuwsgierig naar die snoepjes. Hier in België zijn ze niet zo bekend. Verkopen ze ze ook in de Hema? Da’s namelijk de enige uit Nederland afkomstige winkel die ik in de buurt weet.
Bij ons in de Hema wel, maar ik weet ze niet of ze die ook bij jullie verkopen!
nou wil ik ook chocoladekruidnoten…
Echt heerlijk, die krengen. Mij roepen ze ook altijd al van kilometers afstand toe: ‘Eet me, eet me dan!’ Vooral die van Bolletje zijn goddelijk…