Pas op: dit wordt een zeikblog.
Het is tijdens verjaardagen. Het komt voor in de bioscoop. Het gebeurt soms zelfs midden in een diepgaand gesprek: mensen die meer bezig zijn met hun telefoon dan met anderen.
Allereerst: een keertje een sms’je naar iemand sturen als ik samen met je ben, vind ik niet erg. Maar als het whatsappgesprek dat jij voert levendiger wordt dan ons gesprek dan hebben we wel een probleempje. Ik heb het nu dus over de mensen die echt (geen grapje!) met lijm of iets dergelijks aan hun telefoon geplakt zitten. Al ben je nog zo grappig, praat je nog zo luid, schraap je nog zo hard je keel: ze merken het niet. Daarvoor zijn ze te druk bezig met Wordfeud.
Ik vind het echt asociaal. Toegegeven, ik kijk ook wel eens op mijn mobiel, maar niet de hele tijd. Want dat is het dus met sms’jes en whatsappjes en pingjes (‘Nee Laura, het heet pings.’). Je bent niet verplicht om er meteen op te reageren, het is geheel vrijblijvend. Ja echt.
Wat ik nog het ergste vind, is dat het heel normaal lijkt te zijn als op een verjaardag iedereen naar hun mobiel zit te staren in plaats van naar elkaar. Dan had je net zo goed thuis kunnen blijven, toch?
Dus even een uitdaging, ook al is de ‘Daag jezelf uit’ al geweest: leef een dagje zonder mobiel. Ik heb bijna mijn hele vakantie in Italië gespendeerd en dat was heerlijk!
(‘Oké Laura en dan moet jij eens een dagje zonder computer doen.’ ‘Eh nee, dat lijkt me dan weer géén goed idee.’)
Herkenbaar probleem. Ik had het van de week met iemand. De persoon in kwestie vond het nodig om zijn Whatsapp berichten continu gelijk te reageren waardoor er inderdaad een levendiger gesprek via de mobiel plaatsvond. Bizar, en dan sta je daar maar.
* te beantwoorden
Dat is echt aso!
Dat doe ik wel eens in het weekend. Ik mis nooit wat. Maar misschien komt dat omdat mensen weten dat ik nog wel eens laat op smsjes wil antwoorden of mijn telefoon soms niet hoor of bij heb dus het is ook niet altijd nuttig om mij te bellen/smsen.
Of mensen die op je verjaardag komen en dan als een van de eerste vraag stellen of ze hun telefoon op mogen laden.. En vervolgens de hele avond op en neer lopen naar dat ding..
Liefs!!
Oeh, die uitdaging ga ik graag aan! :D (mijn mobiel staat geloof ik alweer meer dan een week uit, sowieso staat hij weinig aan, ik ben zeldzaam ^_^)
Word jij nu ook zo’n aso nu je een nieuwe smartphone hebt?
Ik mag hopen van niet!
Haha, helemaal eens! Al heb ik dit stiekem wel met mijn iPad…
Sorry, ik heb geen tijd op hier te reageren, ik ben aan het whatsuppen…
Amen. Zo reis ik wel eens samen met een meisje die vaak een vraag stelt, of het nou een vraag over mijzelf is of over een opgave die ze niet snapt, dat ik het allemaal braaf begin uit te leggen om vervolgens te zien dat ze de hele tijd naar haar telefoon aan het staren is en aan het typen is. En dat ze het dan nog niet eens doorheeft als ik stop met praten. Waar gaat het heen met de wereld..?
O, dan ben ik weer van het andere uiterste, want ik zet mijn telefoon gewoon uit of op stil wanneer ik met iemand op pad ben of een diepgaand gesprek voer. Als ik aan het praten ben, dan ben ik aan het praten, en als ik aan het bellen ben, dan ben ik aan het bellen. Sommige dingen zijn zo simpel. ;-)
Ik erger me daar ook aan: het lief zit vastgeplakt aan zijn gsm, overal moet dat ding mee naartoe. Komt zo onbeleefd over als je ermee bezig bent middenin een gesprek met iemand anders, vind ik niet kunnen!
soms zit je in een restaurant en zie je een jong stelletje. Ze praten niet met elkaar maar zitten continu met de eigen mobiel te spelen. Ik vind dat zo vreemd.
Gelukkig heb ik zelf nog een heel ouderwetsche nokia (kan niet eens foto’s maken en er zit ook geen internet op).
Huh, komt mijn reactie hier ook al niet door? Zit ik in de spam? ;-) Wat is er toch aan de hand???
Nee, hij staat er wel bij, maar er is iets met de tijd ofzo, waardoor hij dus meer naar boven staat zeg maar. De tijd is niet goed. Ik weet niet hoe dat komt :(
Ghehe, ik snap je punt wel. Ik pruts ook vaak met mijn mobiel. Maar heb nu iets nieuws bedacht: alle notificties zoveel mogelijk uitzetten en op trilstand als ik op school ben (of er thuis mee bezig), aan het bloggen/schrijven/designen ben (tja, werk hè) en als ik dus sociale dingen doe (ook vakanties en dagjes uit, hoewel ik mezelf wel toesta om een fotootje te posten of iets wat ik tegenkom, enkel niet voor zakelijke dingen). Dat is mijn nieuwe strategie, eens kijken of het werkt :)
Ik ben niet zo met mijn telefoon bezig. Ik bel er mee (zelden, heb net mijn abo teruggebracht naar 75 belminuten en ik moet nog zien dat ik die op krijg), stuur iets vaker een SMSje of WhatsAppje en soms iets via de chat van WordFeud. En niemand, nou ja 1 iemand wel, verwacht van mij snel een antwoord want zo zit ik niet in elkaar. Mocht ik met iemand in gesprek zitten kijk ik even van wie het berichtje is.. Ik heb dan vaak al een klein stukje kunnen lezen en beoordeel ter plekke of het nodig is dat ik er op reageer (zelden) of dat het kan wachten tot later… Voor de puber werkt het ook zo (en dan heb ik een boze docent aan de lijn dat hij zijn telefoon niet opneemt en dat kan niet want pubers zitten vastgelijmd aan zo’n ding…duhhh)..
Ik ken het soort mens wat jij beschrijft ook. Lieve mensen vaak, maar ik erger mij mateloos aan hun telefoongedrag. Uit eten gaan, telefoon op tafel leggen en elke 5 min. controleren of ze misschien een berichtje hebt gemist. Snel nog even een foto op FB plaatsen met bijschrijft zodat iedereen weet dat zij en ik uit eten zijn, en dan blijven kijken of mensen er op reageren…Sorry, not my cup of tea
Vorig jaar in Spanje heb ik twee weken zonder bereik gezeten EN zonder internet. Wat een ellende was dat, hihi.
Maar ik vind het ook niet zo leuk als mensen steeds hun mobiel pakken. Al doe ik het zelf soms ook. Oeps.
Is het goed als ik dat morgen doe? Vandaag komt me niet zo goed uit.
Ben benieuwd hoe lang jij het straks volhoudt zonder je superduper smartphone. ;-)
Haha ja, maar ik geloof eigenlijk niet dat ik zo ga worden, want ik hecht niet zoveel waarde aan zo’n ding :P
Ik ben het helemaal met je eens!
Thuis kijk ik wel regelmatig op mijn telefoon (verveling), maar als ik met vriendinnen heb afgesproken of ik ben op een verjaardag dan blijft m’n telefoon gewoon in mijn tas.
Ik vrees met grote vrezen… ik en mijn 4 jaar oude mobiel zijn nog steeds gelukkig samen, maar ze gaat een beetje kuren vertonen, en dat betekent dat ook ik straks – of eigenlijk wel heel snel – aan de smartphone moet. Test voor mijn zelfbeheersing zullen we maar zeggen :) Gelukkig heb ik veel voorbeelden van hoe het niét moet, dat helpt, whahaa.
haha, ik ben het er mee eens, het is heel irritant. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik me er zelf ook wel eens schuldig aan maak, al is dat gelukkig niet in de extreme mate die jij hier beschrijft. *schaam* Ik ben er een keer op aangesproken door een vriendin (“verwacht je telefoon?”). Toen is mijn telefoon in mijn tas verdwenen en er de rest van de avond niet meer uit gekomen…
Ik ben het hier echt helemaal mee eens. Ik ben laatst een paar dagen op vakantie geweest met een vriendin die toen een buitenland-bundel had gekocht en vier dagen lang met haar vriendje heeft zitten “appen” en draw something heeft zitten spelen met haar moeder. Nu ik zelf ook zo’n ding heb probeer ik er wel op te letten dat ik zelf niet zo word.
Ik heb het ook vaak, of dat ze zomaar ineens gaan bellen terwijl je midden in een gesprek zit! Dat snap ik echt niet.
Leuke laatste zin ook, haha.
Oh zo vreselijk! Zeker als ik met iemand ben laat ik mijn telefoon gewoon in mijn tas zitten. Ik heb mijn geluid ook altijd uit staan, behalve als ik een telefoontje verwacht.
Het meest asociale vond ik nog wel toen ik met een vriendin uit eten ging en ze haar mobiel de hele avond naast haar bord had leggen alsof het bestek was en de hele tijd mee bezig was!
Mijn vriend is nou van het ‘phone stacken,’ dat als je ergens bent, je allemaal je telefoon op elkaar stapelt en er niet meer naar omkijkt.
En met vriendinnen heb ik laatst een telefoonruil gedaan, zodat iemand anders jouw telefoon ‘bewaakt.’ Werkte ook goed.
Verschrikkelijk, die mensen die continu met hun telefoon bezig zijn.
Ik ben groot fan van smartphone, maar wat jij beschrijft is inderdaad irritant. Mijn stiefzusje heeft een Blackberry, en ze komt bijna nooit langs, maar áls ze er is, hoor je constant bliepbliepbliep. Ik weet intussen ook heel goed hoe haar hoofd eruit ziet als ze naar beneden kijkt, maar al zou ze een full front face tattoo nemen, zou het me niet opvallen.
Trouwens, zelf vergeet ik mijn telefoon regelmatig, en wanneer ik er (soms uren later) achter kom ben ik eerst altijd even in paniek, en daarna kom ik helemaal tot rust (slaat nergens op natuurlijk, ik miste hem de eerste uren ook niet). Vervolgens moet ik wel iedereen mailen/bellen/twitteren dat ik onbereikbaar ben, maar dan kan ik het wel loslaten :p
Ik weet niet waar het door komt, of ik de juiste aantrekkingskracht heb ofzo (ahum), maar dat soort vrienden heb ik niet. Jeej!
Ik zal maar niet teveel zeggen. Hier moeten we regelmatig tegen elkaar zeggen: computers uit en telefoons weg. En dat laatste kost moeite. Veeeeel moeite.
Herkenbaar..
Gelukkig maak ik het niet vaak mee maar het is wel erg irritant :P
De pauzes bij mij op school zijn hetzelfde, heel erg irritant!
Oh, zo herkenbaar en inderdaad super irritant! Ik heb collega’s die elke pauze alleen maar met hun mobieltje bezig zijn en op verjaardagen zit meer dan de helft op dat ding te turen. Laatst op de verjaardag van vriendlief heb ik ze er op aangesproken en dan kijken ze je raar aan maar kom op zeg… er is toch meer in het leven dan je mobieltje!
Ik snap wat je bedoelt, maar ik moet toegeven dat ik ook altijd meteen antwoord als er een sms’je binnenkomt, ook al ben ik bij vrienden. Gelukkig heb ik wel (nog) geen mobiel internet, dus op dat vlak kunnen ze me al niet ‘storen’. Nu ik er zo over nadenk, misschien moet ik me precies om die reden toch maar geen mobiel internet aanschaffen… Je zet me aan het denken!
Tja, ik ben zelf net zo erg XD kan er niet meer omheen… Verslaafd! Al moet ik zeggen dat ik sinds ik mijn iPhone niet meer heb het niet meer zo vaak check, stomme Samsung.
Wij waren laatst uit eten en iedereen zat op een gegeven moment met zijn telefoon..eigenlijk had ik er een foto van moeten maken (maar dan had ik mijn telefoon moeten pakken, en eerst zeiken dat ik het aso vind en dan zelf doen..). Ik vind het in ieder geval van weinig respect voor je gesprekspartner getuigen als je constant met een ander gesprek op je telefoon bezig bent..zoals je zegt een keer kan. Maar niet constant.
True. En al helemaal op een Blackberry, die vandaag de dag toch getypeerd wordt als een toestel voor leeghoofdige tienertjes al dan niet met een zwak voor breezers.
Je hebt helemaal gelijk, zó dodelijk irritant.. Ik zag laatst ook 3 meisjes, die liepen naast elkaar in de stad, alle drie met hun blackberry (omg dat rijmt) bezig.. Dan kan je net zo goed niet gaan.. Beetje ongezellig
uhm tsja ik beken schuld….
maar in sommige situaties is het gewoon geoorloofd… juist omdat er geen zak aan is!
maar in goed gezelschap weet ik niet eens waar mijn telefoon is ;-) sortof
Ik kan een heel pleidooi hier neer tikken, maar ik laat het bij. Ben het helemaal met je eens, en het ligt dus niet aan mijn leeftijd.
Ik heb nu een leerling in de klas die verslaafd is aan haar mobiel. Zo erg, dat ze zich echt niet kan concentreren en nerveus wordt. Meer leerlingen hebben dergelijke neigingen, maar zij is echt extreem. Verbieden, belonen straffen, alles is 3 jaar lang met haar geprobeerd. Nu zit ze bij mij, opnieuw in 3, pfff een heel project
Voortgezet onderwijs, hahah niet derde groep basisschool hoor.. hehehhe dat zou echt triest zijn
Tijdens de middagpauze op het werk neem ik mijn gsm mee om berichten te beantwoorden. Maar ik zit meestal bij collega’s, gezellig een gesprek te voeren. Dan voel ik me echt schuldig wanneer ik mijn gsm langer dan een minuut openklap.
Vroeger wilde ik niet zonder mijn gsm, nu wil ik er van af! Ik wil mijn gsm een paar dagen in de schuif kunnen steken zonder te moeten antwoorden op alles en iedereen. (‘Waarom stuur je niet terug??!!’, 5 minuten na ik het eerste bericht kreeg…)
Langs de andere kant: sommige mensen verkopen zulke onzin in een gesprek, dat ik wenste dat ze maar gewoon even hun gsm bovenhalen en beginnen te typen en hun mond te houden.
Heerlijk, af en toe gewoon lekker niet bereikbaar zijn! Ik snap de handigheid van al die apps enzo wel, zeker als je ergens in je eentje staat te wachten ofzo, maar in gezelschap uitgebreid alles gaan bijhouden: nee. Scheelt dat mijn telefoon nogal dom is, dus ik kan het niet eens, haha. Ik heb hem soms wel erg in het zicht liggen, maar dat is dan enkel voor de klokfunctie. En dan voel ik me bij vlagen al beschaamd, dat ik zo vaak ga kijken hoe laat het is (tja, anders kom ik gewoon overal te laat, ook zoiets) en dat is niet echt een handeling met je telefoon alleen maar kijken op…
Haha heel irritant! Als ik bij anderen ben dan doe ik niet zo veel met m’n telefoon, maar thuis zit ik er echt aan vaat geplakt!
Ik vind het ook vervelend. Ik haal mijn telefoon meestal niet eens uit mijn tas als ik met iemand afgesproken heb. Of doe dat als diegene naar het toilet is ofzo. Ik probeer er ook op te letten bij mijn ouders, hoewel ik me daar wel erg thuis voel natuurlijk. Laatst kwamen mijn broer en zijn vriendin daar bij mijn ouders terwijl Stefan en ik er ook waren en ik heb me kapot zitten ergeren aan het feit dat ze allebei meteen in hun telefoon zaten.
Toen heeft mn moeder gezegd dat er geen telefoons aan tafel mogen. Dat ze dat überhaupt moet zeggen… :s
Ik vind het ook echt ontzettend irritant als mensen meer interesse in hun telefoon hebben dan de persoon waar ze mee zijn. Zo was er laatst een vriendin bij mij (voor maar 1,5 uur), werd gebeld en ging ook uitgebreid een gesprek voeren. Tsja, ik ben er persoonlijk geen fan van.
Momenteel ben ik op computerdieet, dus ik doe alleen de noodzakelijke dingen (bloggen en komende week ook studeren). Ik lees zelfs niet meer dagelijks alle blogs die ik volg. Tijd om wat te ontdigitaliseren. Voor mij dan.
guilty … soms. Maar bij ‘ons’ lijkt het wel geïntegreerd te zijn