Help, I need somebody!

Ik zou willen dat ik het vooroordeel kon ontkrachten, maar helaas dames: ik heb geen richtingsgevoel.

Ik moet wel eens naar een onbekende plek voor het één of ander (sollicitatiegesprekken, interviews etc.). Dat is oké, dat gebeurt wel eens in het leven. Er tegenin gaan heeft geen zin.

Goed, wat doe je dan? Je zoekt de route uit. Ja, eerst bus nummer zoveel en dan met de metro en dan zus en zo. Het adres zit vlak naast dat ene gebouwtje. Oké. Moet goed komen.

Ik zorg ervoor dat ik er minstens een kwartier van tevoren ben. Volgens de planning dan.

Bus gehaald, metro ook. ‘Wat ben ik toch goed.’ denk ik. Op naar nummer 20. Nummer 20. Waar is nummer 20? Oh wacht, daar is nummer 1. Dan zou toch aan de overkant nummer 2 moeten zijn, maar, huh, daar is nummer 2 helemaal niet. Wacht, ik loop gewoon even door. Is dit eigenlijk wel de goede straat? Ik zie dat gebouwtje helemaal niet. Nog 10 minuten. Shitterdeshit. Jeetje, wat is het warm, ik zweet me kapot. Oké, dit is nummer 19. Waar is nummer 20 dan? Is dat het gebouwtje? Ja ja! Oh nee. Toch niet. Ik ga het vragen. Waar is iedereen als je iets wil vragen? Oooh, er komt iemand aanfietsen.
‘Meneer, meneer!’
Jeetje fietst die snel.
Vijf minuten. Sssssssshit. Waar is die f-ing nummer 20? Ik haat dit! Ik ga nooit meer solliciteren! Ik blijf voor altijd thuis! Alles is stom! Waarom heb ik ook niet op Google streetview gekeken?
‘Oh oh, mevrouw? Mag ik wat vragen? Weet u waar nummer 20 is?’
De mevrouw wijst volkomen logische richting op en kijkt me nog even meewarrig aan.
‘Bedankt!’
Ik ren de longen uit mijn lijf naar nummer 20. Ik heb het gered.

Volgende keer ga ik dus echt niet meer verdwalen.

47 gedachten over “Help, I need somebody!”

  1. Herkenbaar! Als je het stereotiep wil ontkrachten, moet je helaas ook niet bij mij zijn.
    Gelukkig is de weg vinden veel makkelijker geworden met mijn smartphone met navigatie erop!

  2. haha zo herkenbaar. meestal print ik ook nog bij google maps een kaartje van hoe ik moet lopen vanaf het station/bushalte en zelfs dan loop ik verkeerd. laatst zocht ik naar nummer 90, liep 5 minuten te zoeken in de straat waar het moest zijn, vroeg het aan iemand en die wijst mij naar een deur waar met koeien letters 90 staat, juist die had ik nou net weer gemist.

    1. ‘Hallo, ik heb om half negen een afspraak met meneer Blabla voor een sollicitatiegesprek.’
      ‘En wat doet die jongen daar?’
      ‘Oh, let maar niet op hem. Dat is Renze, mijn kompas.’

        1. Omdat jouw Tommie over domme wegen rijdt. Op vakantie zijn wij een keer 60km binnendoor gestuurd in Frankrijk over leuke slingerwegen met een vouwwagen, terwijl we ook 10km extra hadden kunnen rijden en maar 50km binnendoor hadden gehoeven over grote wegen langs het water. Dat scheelde zeg maar een kwartier in reistijd. En dat is maar één voorbeeld van waarom een computer echt niet alles beter weet :P

          Ik kost een leuke dag!

          1. Toevallig hadden mijn ouders en broertje gisteren een discussie over Tommie, dus ik zal het ze eens vertellen!

            En wat is de definitie van een leuke dag?

  3. Dat trein/bus/etc gedeelte gaat bij mij altijd wel goed… maar daarna inderdaad. Ze sturen je met dat soort dingen ook vaak naar niet-logische plekken of rare straatnummers en op google maps lijkt elke straat korter of juist langer als hij in het echt is.

  4. Heb ik ook last van, zo heb ik ook de tvopname van Heerlijk Eerlijk Heertje gemist. Rare Damsco’ers met hun sneltrams die metro’s zijn. Ik zoek het nu ook altijd eerst uit met Streetview. Jammer dat niet altijd de nummerbordjes erop goed zichtbaar zijn.

    1. Oeeeei je zat in de spam! Ja en google streetview maakt niet eens foto’s van alle straten, mijn halve wijk staat er niet op :(

  5. Dat is ook omdat de meeste vrouwen geen verschil kennen (of omwisselen) tussen links en rechts =)
    Op dat vlak heb ik niet echt te klagen. Ik kan plannen lezen als de beste. En eens ik eens een route uitgestippeld heb, heb ik geen kaart meer nodig omdat ik de kaart voor me zie in m’n hoofd.

  6. Ik herken dit gelukkig niet. Ik ben best gezegend met een goed richtingsgevoel, als vrouw-zijnde.
    Ik moet ook altijd zo lachen om bijvoorbeeld mijn moeder. Als we dan gaan winkelen en we komen een winkel uit dan weet ze gewoon niet meer waar we vandaan kwamen.

  7. Haha, herkenbaar! Ik ben ook een ramp in de weg vinden. Als ik naar iets belangrijk moet, ga ik dan ook meestal al eens op voorhand kijken, zodat ik zeker niet verdwaal :)

  8. Ik sta er bij iedereen om bekend dat mijn gevoel voor richting 0,0 is. Zelfs op mijn werk krijg ik van te voren een mailtje ‘neem morgen je tom tom maar mee, want je moet een client wegbrengen naar … en met jouw gevoel voor richting…’ Haha!
    Ik kom nergens zonder navigatie, eigenllijk is het gewoon zielig. In een winkelstraat loop ik nog de verkeerde kant op. En mensen worden heel gefrustreerd als ik hun uitleg niet snap wanneer ze een route uitleggen. ‘dan ga je links, dan heb je daar dat stoplicht'(welk stoplicht?) Nee het is gewoon geen talent van mij vrees ik.

  9. Zal het vooroordeel dan maar WEL ontkrachten -ik heb ook geen richtingsgevoel. Maar heb dat heel handig opgelost met routeplanners en een kompas op m’n telefoon!

    1. Ik doe mee, want ik heb WEL richtingsgevoel! Graag gedaan dames! (Maar we gaan het niet over andere vooroordelen hebben zoals vrouwen die zo slap zijn als een vis oké?)

  10. haha, heel herkenbaar! :P ik zocht naar iets van nummer 60, bleek dat de straat nog langer was dan ik dacht.. Je moest nog ergens oversteken maar ik dacht dat de straat daar al eindigde =.=.

  11. Hahaha, ik had het pas ook een keer. En de navigatie op mijn mobiel zei toch echt dat ik voor de het gebouw stond. Wat bleek: was het de straat daar achter… ‘-_-

  12. Tja, ik was dus met mijn zusjes in Parijs en het werd mij binnen een paar uur al verboden de weg nog uit te zoeken. Ik geloof dat dat wel genoeg zegt… Ik draai kaarten trouwens ook altijd mee, zodat rechtdoor op de kaart ook rechtdoor in het echt is, hahaha xP

  13. Waarom zit ik in spam? Ok, ik ben een nerd, maar dat maakt me nog geen bot :P
    Oh, ik dacht dat ze inmiddels wel heel NL hadden gehad, inclusief de Efteling, maar nier dus.

  14. Ik ben echt precies zoals je beschrijft. Ik neem ook altijd heel ruim de tijd, want ik haat te laat komen. Voor een interview heb ik echt een keer een half uur gezocht naar het Sanoma kantoor in Amsterdam en later kwam ik erachter dat je al van ver ‘Sanoma’ op het gebouw zag staan :’)

  15. Ik ben we eens samen met een vriendin over Oost Tenerife gaan wandelen met de kaart van net iets minder Oosterlijk Tenerife in mijn hand. We hebben gevonden wat we zochten, en we zijn ook weer thuisgekomen. Puur geluk als je het mij vraagt….

  16. troost je .. je bent niet alleen..

    ik join ook de club van richtingsgevoelloze mensen…. Ik zeg die Lauradenktfanclub dag moet dus op een plek zijn die te vinden is….

    1. Daar heb je een punt. Ik moet er maar heel goed over nadenken waar De Dag plaats gaat vinden. Of iedereen een begeleider meegeven die je op het station op staat te wachten met een bordje ‘Lauradenktfanclubdag’.

  17. Hm, ik kijk dus wel altijd op Google Streetview, zeker als we op weg gaan naar een volgend hotel op een vakantiebestemming. Maar als je dan in wegwerkzaamheden beland of in een tunnel, waardoor je TomTom compleet de weg kwijt is, heb je er helemaal niets aan!

  18. Ik weet meestal de eerste keer dingen wel te vinden op gevoel, en daarna vergeet ik het ook nooit meer. Ik voeg steeds nieuwe stukjes toe aan de kaart in mijn hoofd.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.