Een deel van mijn aantekeningen (interview met Ad Grooten). Nee, daar kun je geen kaas van maken. Ook geen chocola trouwens.
Inmiddels staan er zeven interviews in de serie ‘wie schrijft, die blijft’ op mijn blog over mensen wiens beroep op de één of andere manier met schrijven te maken heeft. Er komt er sowieso nog één aan en daarna weet ik het nog niet. Dat ligt namelijk aan hoe mijn indeling er na de zomer uitziet. Ik heb college en moet daarnaast ook werken (als iemand nog een leuk bijbaantje in Oegstgeest/Leiden weet, let me know!), dus ik weet niet of ik tijd overhoud voor het interviewen. Ik hoop het natuurlijk wel en als het wel past, ga ik er ook zeker mee door! Ik vind het namelijk één van de leukste dingen om te doen voor mijn blog en ik leer er veel van.
Goed, dan nu de weetjes!
– Dit zijn de blogjes waar ik de meeste tijd aan besteed. Echt mensen, het is bijna niet normaal. Allereerst moet ik mensen die ik wil interviewen mailen. Als ze bereid zijn geïnterviewd te worden, moet er gemaild worden over de afspraak: wanneer en waar? Daarna bedenk ik de vragen (ik heb wel veel vragen die ik iedereen stel, maar het is natuurlijk wel aangepast aan het beroep). Vervolgens ga ik naar de afspraak. Op de één of andere manier is het nooit dichtbij. Het meest dichtbij was in Den Haag en dat is anderhalf uur reizen. Het meest ver weg was in een dorpje boven Hoorn en volgens mij heb ik verdrongen hoelang reizen dat was. De meeste interviews vonden echter plaats in Amsterdam en ook dat is niet dichtbij. Maar dat heb ik ervoor over!
Oké, dan vindt het echte interview plaats. Meestal duurt dit een uurtje. Daarna weer terug naar huis en dan begint het: het uitwerken. Eerst typ ik het interview letterlijk, dus woord voor woord, uit, omdat ik mezelf nog niet genoeg vertrouw om een goed interview uit te schrijven als ik dat niet doe. Daarna maak ik er het echte interview van zoals je die op mijn blog ziet.
– Ik neem het interview op met een voicerecorder én ik schrijf mee in een schrift. Dit, omdat ik bang ben dat het mis gaat. En terecht, want het is één keer mis gegaan (het laatste interview op mijn blog). Ik weet niet precies hoe het kwam, maar er was helemaal niets opgenomen en daarom moest ik het van mijn aantekeningen hebben. Uiteindelijk wel gelukt, godzijdank.
– Er is niks mis met interviews via e-mail en telefoon, maar ik wil het graag face to face en ik doe het dus ook alleen maar face to face. Ik ben hiermee begonnen, omdat ik ervan wil leren en ervaring op wil doen. Dat gaat het beste face to face. Bovendien is dat ook het beste voor het interview. Je vormt zo een beter beeld van de geïnterviewd en dat neem je ook mee in je stuk. Oh en wat is er nou leuker dan nieuwe mensen ontmoeten? :)
– Deze serie heeft voor leuke dingen gezorgd. Zo heb ik nieuwe mensen leren kennen, veel geleerd over schrijven, ben ik naar nieuwe plaatsen gegaan (zo zit de studio van Ad Grooten in een voormalig mortuarium!) en is er een column over mij geschreven.
Wat ik vermoedde, klopt ook daadwerkelijk: ik vind interviewen heel leuk om te doen (dan mag ik eindelijk eens onbeschaamd nieuwsgierig zijn) en ik zal er ook zeker niet mee stoppen!
jij durft… zou echt niets voor mij zijn een interview houden…. ten eerste weet ik nooit vragen te bedenken dan alleen maar gesloten vragen… en dan zou ik retezenuwachtig zijn dat ik alleen maar ga stamelen.. nee niets voor mij..
maar jeej meer plek voor jou als interviewster!
Leuke serie! Voor interviews vragen bedenken is soms idd niet heel makkelijk. Probeer die vragen te stellen die je zelf zou willen weten en die je niet ‘zo even’ op kunt zoeken op wikipedia of zo. Ook vragen naar gevoelens is vaak interessant voor lezers, want vragen over het beroep van de geinterviewde zou je met internet in principe zelf kunnen beantwoorden. Dat wil niet zeggen dat het geen prima achtergrondinformatie is!
Tenminste, dat krijgen wij altijd er in gehamerd tijdens colleges :P
Dat is inderdaad een goede, vragen naar gevoelens!
Ik ben benieuwd naar je volgende interview :)
Interviewen is erg spannend, luisteren, onthouden, vragen formuleren. Gaaf hoor.
Leuk dat je interviewen zo leuk vind! Je uiteindelijke interviews zijn ook leuk om te lezen dus gewoon doorgaan ;-)
Toen ik nog journalistiek studeerde, vond ik interviewen (en reportages maken) ook het leukst om te doen. Ik was er alleen nooit zo lang mee bezig als jij als ik dat zo lees. Ik nam het niet op (maar dat zou misschien wel leuk zijn geweest) en mijn aantekeningen vormde ik meteen om tot een tekst. Dan had ik van tevoren wel bedacht wat ik wilde doen: vraag/antwoord, lopende tekst, etc.
Maarja. Toen was ik vooral bezig met ‘is het zo voldoende?’ en niet zozeer met ‘omg holy shit dit komt op míjn blog!’
Ik heb dat een tijdje als bijbaantje gedaan, onderzoeksinterviews letterlijk uittypen. Alle uhhs, hmmms, halve zinnen en wat mensen door elkaar heen zeggen. Soms best lastig! En na 5x ongeveer hetzelfde interview kun je het bijna wel dromen. Irritant is het ook als je het zelf niet helemaal eens bent met de vragen die er dan gesteld worden, haha. Wel grappig om te horen dat iedereen een heel andere praat/vertelstijl (of accent, haha) heeft. Maar als ik mezelf terug zou moet luisteren word ik daar denk ik niet zo heel blij van :p
Ja, wat ik ook grappig vind, is het horen van stopwoordjes. Echt iedereen heeft wel een stopwoordje. Maar naar jezelf luisteren, op een gegeven moment wen je eraan gelukkig haha.
Fijn dat je het zo leuk vind om te doen. Ze zijn ook altijd erg leuk om te lezen!
Ik hoop dat het je lukt nog heel lang met deze serie door te gaan.
Dankjewel :)
Vroeger nam ik interviews ook op, maar het uitwerken met het naluisteren duurt echt enorm lang. Tegenwoordig vertrouw ik maar op mijn uitwerkingen (ik doe dat uitwerken ook eerst woord voor woord) en ik stuur het natuurlijk even naar de geïnterviewde, to be sure.
Mijn moeder zei laatst nog dat ze de column had gelezen over jou, vond ze leuk! :-)
Ja, het uitwerken duurt inderdaad lang, maar ik vertrouw nog niet goed genoeg op mezelf om het alleen met aantekeningen te doen zeg maar. En wat leuk zeg van je moeder :D
Dat je het er voor over hebt zeg! Ik vraag me al een tijdje af of je dit ook voor je werk zou willen gaan doen, opleiding technisch zou het best passen toch?
Ja, ik zou dit graag voor mijn werk willen doen! Ik wil journaliste worden en komend collegejaar begin ik met een minor journalistiek :)
Ik vind het ook een leuke serie om te lezen :)
Heel erg leuk om te lezen! Ik vind het knap dat je al die menen durft te benaderen voor een interview!
Menen moet natuurlijk mensen zijn.
Lijkt me ook leuk om nieuwe mensen te ontmoeten en zo ervaring op te doen. Leuke weetjes.