De afgelopen weken heb ik enorm veel brieven (twintig om precies te zijn) geschreven naar verschillende bedrijven en instanties. Daar stonden vragen in en soms ook suggesties (niet allemaal even serieus). Waarom? Omdat brieven schrijven leuk is. Omdat het kan en omdat ik benieuwd ben wie er (überhaupt) terugschrijven en wat dan precies! (Nogmaals: let niet op mijn handschrift, daar gaat het niet om!)
De Kindertelefoon
De Kindertelefoon kennen we allemaal wel, toch? Een nummer dat kinderen kunnen bellen (volgens mij is chatten ook mogelijk) als ze problemen hebben en er met iemand over praten die anoniem is. Ik geloof trouwens dat ik één van mijn eerste werkstukken op de basisschool erover heb gemaakt, nu ik eraan terug denk haha (inclusief titels met dat foute word art, weten jullie nog?)
En ik kreeg een brief terug! Volgens mij denken ze wel (zoals velen) dat ik een kindje ben haha: ‘Aan alle vragen die je stelt, kan ik zien dat je erg geïnteresseerd bent in de Kindertelefoon.’ Maar dat maakt niet uit. Mijn vragen zijn beantwoord, behalve de vraag aan welke eisen je moet voldoen als je bij de Kindertelefoon wil werken.
Het lijkt me overigens heel interessant om bij de Kindertelefoon te werken, mooi werk, maar ook zwaar! Heeft iemand er toevallig ervaring mee?
Conclusie: het antwoord is goed, alleen jammer dat niet alle vragen zijn beantwoord.
Laat ze lekker in die waan, haha. Komen ze hun brief ineens tegen op een blog van iemand van (eeeeh ik gok nu even ik weet ’t niet meer) een jaartje of 20.
Helemaal juist! (bijna 21, maar niet doorvertellen hoor)
Ik volg een blog van iemand die bij de Kindertelefoon heeft gewerkt, maar ik weet niet meer welke blog… (haha hier heb je lekker veel aan)
Wel goed in ieder geval, dat ze op je vragen hebben geantwoord.
Ik weet wel wie, Anouk van nouksan! :)
Je krijgt ook echt een brief terug die gestuurd kan worden aan een kind van 2 maanden, haha. Zullen ze er gewoon niet vanuit gaan dat volwassenen nog brieven schrijven en dan ook nog eens geïnteresseerd zijn in de Kindertelefoon?
Toen ik klein was heb ik één keer gebeld en heb ik een slap verhaal opgehangen. Ik voel me daar soms nog steeds schuldig over.
Deden we dat allemaal niet vroeger? Slappe verhalen ophangen bij de Kindertelefoon?
Ja, dat heb ik ook wel eens gedaan.
‘Het onweert en nu ben ik heel erg bang!’
Shame on me…
Volgens mij hebben een vriendinnetje en ik een keer de kindertelefoon gebeld. Ik geloof omdat ze verliefd was of omdat ze nog met barbies speelde. Ik weet het niet meer precies :P
Ik heb ook een keer een werkstuk over de kindertelefoon gemaakt! In het boekje dat we gebruikten stond dat je ze ook mocht bellen als je een tip nodig had voor een goede film. Dat wilde ik toen altijd eens proberen, nooit gedaan.
Ze beantwoorden je brief inderdaad nogal kinderlijk, ik denk dat ze ook niet zo vaak brieven van volwassenen krijgen..
De tijden zijn veranderd. Zou je als volwassenen nu de kindertelefoon oprichten, zou je bestempeld worden als pedofiel.
ik ken wel iemand die bij zo’n volwassen lijn heeft gewerkt. Die kan je bellen als je het leven niet meer ziet zitten enzo…dat was best pittig. Was nog een student psychologie (bijna allemaal die daar werken) en die moet dan iemand proberen uit de put te praten….
Ik vind de kindertelefoon ook een goed iniatief. Alleen jammer dat er veel kinderen zijn die misbruik van de kindertelefoon maken, gewoon voor hun eigen lol. Beetje triest.
Haha de kindertelefoon.. :P
Rianne: ”De tijden zijn veranderd. Zou je als volwassenen nu de kindertelefoon oprichten, zou je bestempeld worden als pedofiel.”
Helemaal waar!
Een goede vriend van mij werkt bij de kindertelefoon, af en toe verteld hij er wel eens over. Je werkt in een team met een heleboel vrijwilligers, en iedereen wordt ingeroosterd naar beschikbaarheid. Het kan zijn dat je dus maar een paar uur per week aan de telefoon zit, maar vrijwilligers die veel tijd hebben kunnen natuurlijk vaker een dienst draaien.
Sommige gesprekken zijn inderdaad zwaar, maar over het algemeen valt het wel mee. De meeste problemen waar kinderen mee aankomen zijn vrij ‘normaal’ voor de leeftijdscategorie, en vallen dus niet zo zwaar omdat ze goed te beantwoorden zijn. Daarnaast zitten er natuurlijk ook een flink aantal nep telefoontjes bij van kinderen die flauw doen.
Bij de serieuze gesprekken komt er ook enige voldoening uit het feit dat je die kinderen ook echt probeert te helpen. Het gesprek alleen al kan voor veel kinderen (zeker die minder zware problemen hebben) veel goeds doen. Voor de zware problemen (misbruik, zware pesterijen, etc) moet je iets verder gaan en proberen om het kind ook hulp in zijn omgeving te laten zoeken. Het moeilijskte hieraan is dat je op een gegeven moment te telefoon wordt opgehangen en je maar hoopt dat het goed komt, omdat je zo’n kind natuurlijk niet meer zal spreken.
Overigens krijgen de medewerkers van de kindertelefoon natuurlijk wel een goede training, en omgaan met de eventueel zware gesprekken is daar onderdeel van.
Bedankt voor je uitgebreide reactie en de extra informatie, Michiel, erg interessant!
interessant! en is er een kantoor of zijn er eigenlijk meerdere?
Er zijn er meerderen :) Ik heb naar het kantoor in Rotterdam geschreven.
Haha, eigenlijk kan ik me ergens wel heel goed voorstellen dat ze vaak denken dat je een kindje bent. Zo’n vragenvuur op kleurrijk briefpapier is toch ook bijna de perfecte start van een basisschoolwerkstuk/presentatie? Sommige antwoorden zijn vast ook ergens anders (online of in boeken ofzo) te vinden, van volwassenen verwachten ze misschien dat die eerst daar zoeken en zelfstandig de antwoorden weten te formuleren. Maar misschien is het juist alleen maar goed dat ze je soms voor kind aanzien, want dan krijg je tenminste wel leuke reacties (met soms antwoorden) terug!
Ja, precies, dat denk ik ook! Ik zou van de helft waarschijnlijk geen antwoord krijgen als ze wisten dat ik 20 was (en het op mijn blog zet).
Voor zover ik weet werken er vooral vrijwilligers bij de kindertelefoon. Je moet daarvoor ook minimaal een jaar beschikbaar zijn als vrijwilliger, omdat ze veel tijd stoppen in het trainen van hoe je allerlei onderwerpen moet behandelen.
Wij hebben ook zoiets, de jongerenfoon, daar is ooit een hilarische serie over gemaakt ‘Buiten de zone’, moet je maar eens opzoeken :-) Ik neem aan dat ’t er in ’t echt NIET zo aan toegaat. Denk wel dat het niet makkelijk is om bv als een kind echt problemen heeft thuis die te helpen. Ik denk niet dat ik het zou kunnen.
Leuk dat je antwoord hebt gekregen. Wel jammer dat niet alle vragen beantwoord zijn natuurlijk.
Ik heb er over na zitten denken (denk er eigenlijk nog steeds wel over na) om vrijwilligerswerk te gaan doen bij de Kindertelefoon. Het is alleen zo ontzettend lastig voor mij om in te schatten of ik het ga redden dat ik de stap nog niet heb durven nemen. (Sowieso niet wat betreft vrijwilligerswerk.)
Ja, lastig in te schatten inderdaad, maar het is wel iets wat goed bij je studie past! :)
Misschien komt dat door je handschrift dat ze denken dat je zelf nog een kind bent. (ik wil daar echt niets mee zeggen hoor :-) )
Haha dat zou me inderdaad niet verbazen als dat ook een rol speelt.
Potverdrie Laura, nu ben je wel erg kritisch hoor. Die mensen zitten de verhalen van kids aan te horen en tegelijkertijd je brief te typen. Misschien had je ze moeten bellen? ;-P
Altijd kritisch blijven, José! :P
Lang geleden dat ik over de Kindertelefoon heb gelezen of gehoord. Vroeger maakte ik en mijn buurjongen altijd een grapje als onze ouders (en terecht) wezen op onze kattenkwaad. Dan zeiden we altijd: ‘We gaan Henny Huisman bellen hoor!’. want deze presentator van de kinderplaybackshow was het gezicht van de kindertelefoon.
Ach, ze hebben de moiete genomen iets terug te schrijven, zullen vast heel druk zijn met inkomende belletjes..Leuke brief heb je in ieder geval geschreven.
Oh dat weet ik niet meer eens joh, dat Henny Huisman het gezicht van de Kindertelefoon was!
Wat leuk toch altijd, die brievenactie van jou! Ik vind de Kindertelefoon ook een hele mooie instelling, ook gewoon fijn voor kinderen die af en toe even met iemand anders willen praten, ook als er geen bijzondere dingen zijn. Een vriendin van me loopt daar stage en van haar hoor ik ook wel eens dat het vrij zwaar, maar ook prettig werk is!
Ik vind dit je leukste posts!
Dankje :)
Ja, lijkt me ook interessant om daar te werken! En ik ben het met Lin hierboven mij eens :-)
Pfff dat lijkt me echt one hell of a job hoor bij de kindertelefoon, denk dat je echt heftige dingen daar te horen krijgt. Ik vind het antwoord terug netjes maar had hem hand geschreven verwacht vraag me niet waarom.
Toen ik nog jong was belden we wel eens naar de Kindertelefoon als we ons verveelden. Gingen die mensen ons moppen vertellen. Ook mooi :P
Hihi inderdaad, ze dachten vast dat het antwoord over die eisen veel te moeilijk voor je zou zijn :P
Leuke brief! Maar je moet niet zo overconcluderen, kijk nou wat voor saaie zin je onderaan je blogpost geproduceerd hebt! Dat is toch zonde van dit verder zo levendige stukje van je? Zou ik niet meer doen als ik jou was ;)
Hmm ja, daar heb je gelijk in! (over het concluderen)
Ik wist het wel! ;-)
http://www.bol.com/nl/p/de-kat-en-de-muis-en-andere-verhalen/1001004011699296/
Wat wist je precies? :P
De vraag over waaraan je moet voldoen om er te werken vond ik nou juist het interessants …. beetje jammer.
Ja jammer dat ze je laatste vraag niet hebben beantwoord. Maar wel goed dat ze de rest wel hebben beantwoord.
Ik vraag me af hoeveel neptelefoontjes ze op een dag krijgen :D Moet wel eens een leuke afwisseling zijn. Volgens mij kan het wel zwaar zijn om erbij te werken. Dat hangt waarschijnlijk af van het soort vragen en problemen waar ze mee te maken krijgen. Sommige dagen is het vast leuker dan andere, maar dat is bij elke job zo.
In België is de naam van de kinder- en jongerentelefoon trouwens onlangs veranderd in ‘Awel’. Misschien denken ze dat de drempel om te bellen op die manier verlaagd wordt.
Ik vind deze brieven nog steeds een geweldig project! Doe vooral verder.
Is de kindertelefoon niet vrijwilligerswerk? Wel fijn dat bijna al je vragen eens beantwoord zijn!
Wat een leuke brief weer! Ik heb eigenlijk nooit geintjes uitgehaald met de kindertelefoon, was altijd bang dat er dan ook net iemand anders met een groot probleem probeerde te bellen en ik de lijn bezet hield haha.