Waarschijnlijk (denk ik?) kom ik niet zo over op mijn blog, maar ik ben een zogenoemd introvert type. Ik zal niet zo snel een kamer vol mensen binnen stappen en luid en enthousiast: ‘Goeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeedemiddag!’ roepen. Het middelpunt van de aandacht zijn, vind ik verschrikkelijk. Al die mensen die naar je kijken (daarom houd ik ook niet van presentaties).
Als je introvert bent, ben je niet automatisch verlegen, maar ik was dat vroeger wel. Interview ik nu met gemak mensen die ik niet ken, vroeger zou ik dat absoluut niet durven! Waarin verlegenheid verschilt van introversie, is dat je aan verlegenheid wat kunt doen. Aan introversie misschien ook, maar dan tot op een bepaalde hoogte. Je zal nooit extravert worden. Terwijl ik denk dat verlegenheid wel te overwinnen valt.
Zowel extraversie als introversie hebben hun goede en slechte kanten. Dit is wat ik irritant vind wat mensen zeggen tegen introverte mensen:
‘Wat ben je verlegen! Waarom praat je niet wat meer? Waarom ben je zo stil? Heb je het niet naar je zin? Gaat het wel goed?’
Dat je rustig bent, maakt je nog niet verlegen. Het wil ook niet zeggen dat je het niet naar je zin hebt. Maar dat snapt blijkbaar niet iedereen.
In een groep kun je meteen de extraverte en introverte mensen eruit pakken. De extraverte mensen hebben meestal het hoogste woord, zijn de gangmakers. De introverte mensen zijn stiller en zullen pas iets zeggen als ze er goed over nagedacht hebben (dat ik heb ik tenminste). Daarom hebben introverte mensen liever een één-op-één-gesprek en werkt dat ook beter voor hen.
Dan nu de boodschap van dit blogje, misschien enigszins cliché (‘Oh jee, daar heb je die zogenaamde ‘wijze’ Laura weer.’): introvert of extravert, je bent goed zoals je bent!
Naar welke kant neig jij meer?
Ik ben echt heel erg extravert: altijd aanwezig, veel en hard kletsen, met iedereen een praatje kunnen maken. Soms zou ik wel wat meer introvert willen zijn, haha.
Oh nee dat lijkt me juist leuk om met iedereen te kletsen enzo zonder je daar ongemakkelijk bij te voelen.
Ik neig meer naar de introverte kant, ik ben in een groep meestal wat stiller. Maar als ik in een groep vrienden ben, waar ik 100% mezelf kan zijn, die ik kan vertrouwen. Kan ik soms ook wat drukker zijn. Maar dan floep ik nog niet alles eruit. Ik denk er altijd over na :)
Introvert. Ik las laatst ook ergens dat dat de grootste groep is. Maar dat vind ik ook niet zo gek eigenlijk. Maar introvert zijn heeft niets met het niet houden van presentaties te maken hoor. Ik doe een docentenopleiding en het is echt niet dat wij met 25 extraverte personen zitten.
Introvert denk ik, maar als ik me op me gemak voel kan ik 100 uit kletsen….en heb ik het hoogste woord ;) het ligt een beetje aan de situatie
Hm lastig! Ik denk meer richting extravert. Ik ben opzich niet iemand die het middelpunt van de aandacht is, maar mensen komen wel graag naar me toe en ik ben echt een open boek. Niet dat ik alles zo op tafel gooi, maar ik praat openlijk op het moment dat dingen gevraagd worden.
Als iemand tegen mij zegt “Wat ben je stil,” dan weet je zeker dat ik ziek ben ofzo, haha.
Ik ben introvert. Ik heb gewoon niet zo de behoefte om heel veel te zeggen. Maar mensen accepteren dat niet altijd. Vroeger deden ze altijd alsof ik een soort autist was omdat ik weinig zei. Terwijl ik dat eindeloze gewauwel van hen wel moet accepteren. Hard knock life :’)
Bij mij is er geen label op te plakken denk ik. Ik dacht altijd dat ik introvert was, maar eigenlijk praat ik best vaak uit mezelf enzo en sinds ik laatst het filmpje van charlieissocoollike erover heb gezien (zoek maar op op youtube!), denk ik dat ik dan meer een extravert ben. Maar ik kan ook makkelijk de hele dag stil zijn enzo. Ik ben het denk ik allebei. Ertussenin.
Ik zal het opzoeken ja!
Extravert, ik praat graag :P
en soms ben ik introvert en ben ik juist alles heel erg aan het opnemen om me heen.
Maar over het algemeen toch extravert.
Ik was vroeger altijd verlegen. “heb je het wel naar je zin?”, vond ik altijd een van de verschrikkelijkste vragen. Ik heb me over mijn verlegenheid gezet, en ik moet zeggen dat dit een stuk makkelijker leeft!
Ik ben meer introvert, en krijg net als jij ook vaak te horen dat ik stilletjes ben.
Wel heel vervelend als we op school een groepsassesment hebben, ik moet altijd even nadenken over het antwoord terwijl mijn groepsgenoten gelijk beginnen te praten en er wel uitkomen. Dan lijkt het altijd net of ik er niks van af weet, haha, zielig zijn wij toch?
Superzielig haha :P Nee, ik begrijp je helemaal. Maar als we wat zeggen, dan is het meestal wel iets goed dan toch? :)
Het is heel wisselend bij mij. Ik was altijd heel verlegen en werd daar niet goed van. Toen ik 12,5 jaar geleden bij een nieuwe werkgever begon besloot ik dat ik het anders ging doen. Ik deed alsof ik niet verlegen was door wat jovialer te doen en het werkte nog ook. Op mijn werk zullen ze zeggen dat ik extravert ben, als ik mensen wat minder goed ken ben ik nog steeds verlegen. Op een verjaardag met vreemden zul je mij niet horen.
Hmm.. Misschien een beetje in het midden. ik klets heel veel, maar in een grote groep waar ik voor het eerst ben heb ik wel de neiging eerst de kat uit de boom te kijken.
Ja, dit. Denk dat het aan de naam ligt ;)
Denk het ook! :P
Ik wiegel een beetje, de ene dag introvert en de andere dag extravert. Ligt puur aan me humeur… Heel onlogisch, maar tja niemand is normaal? :’)
Ik ben beide wel maar neig meer naar extrovert.
Ik ben eerder introvert. ‘k Herken me vooral in het commentaar van Rosalie (hoewel ik er eigenlijk wel regelmatig wat uitfloep :p )
Stiekem droom ik er wel eens van om extravert te zijn: overal mensen durven aanspreken en ook in grotere groepen durven mezelf zijn..
Ik heb het allebei wel. Ik ben niet verlegen, maar bij een vreemde groep mensen hou ik me toch in. Terwijl ik bij een van mijn verenigingen altijd binnenstap met een luide begroeting. Het ligt er echt aan met wie ik ben.
Ik ben introvert en bovendien een binnenvetter (slechte eigenschap). Maar ben ook wat meer naar binnen gekeerd geworden doordat ik in Zweden woon; bovendien vind ik het lastig om in een groep Zweeds te praten, want ik versta niet iedereen even goed! Om nou de hele tijd ‘wat?’ te roepen vind ik ook zo stom. ;)
Ik ben ook een beetje beiden… Ik herken mezelf echt in wat je verteld, maar bij m’n vriendinnen en familie ben ik echt overduidelijk aanwezig… XD
Ook introvert! :) Ik vind die wijze woorden wel mooi ;).
Oh dit is een lastige. Ik ben namelijk op zich wel iemand die graag en veel kletst. Ook presentaties geven gaat me wel goed af. Maar volgens mij kom ik best introvert over, omdat ik behoorlijk de kat uit de boom kijk en dus ook wel verlegen ben. Ik merk dat het bij mij soms ook een beetje afhangt van de rolverdeling, als die niet duidelijk is, dan weet ik ook niet zo goed wat ik wel/niet kan maken ofzo. Dan ga ik vooral luisteren en observeren, waardoor mensen denken dat ik niet kan praten :p En na een tijdje ‘durf’ ik dan soms niet ‘ineens’ mee te gaan doen, want dan valt dan niet binnen het verwachtingspatroon. Overigens is dat observeren en goed luisteren soms ook wel leuker dan actief meedoen aan de conversatie, haha.
Ik ben absoluut introvert, in een nieuwe klas bijvoorbeeld zal ik niet snel m’n mond opentrekken. Daarentegen, zodra ik mensen wat beter ken lijk ik compleet om te schakelen en heel spontaan te wezen in een keer.
Overigens was ik ook van plan hier binnenkort nog over te bloggen ^_^ (niet dat je denkt dat ik je idee jat, hehe)
Haha oké, ben benieuwd wat je erover gaat zeggen! :)
Kan je ook beiden zijn? Ik ben waarschijnlijk meer extravert, maar soms als ik het naar mijn zin heb, kan ik ook heel goed observeren en luisteren in plaats van het hoogste woord voeren. Vind ik ook wel eens leuk. Maar net in wat voor bui ik ben.
Jij komt trouwens op je blog inderdaad helemaal niet introvert over.
Ja, je kunt inderdaad ook beiden zijn.
Dat dacht ik wel ja! Maar ik vraag me ook af of je überhaupt wel introvert kan overkomen op een blog (als je het er voor de rest niet over hebt).
Ik zie mezelf als introvert en introspectief, denk veel na, reflecteer veel, en val meestal niet zo op in een groep. Maar als ik mensen goed ken en mij bij hen op mijn gemak voel, klets ik ze de oren van het hoofd. Tja, wat ben je dan?
Ik ben introvert. Heel duidelijk! Soms vind ik dat wel eens lastig hoor, als ik tussen allemaal extraverte mensen zit. Dat lijkt gewoon ‘beter’ ofzo.
Overduidelijk introvert. Was vroeger ook heel verlegen, maar dat valt nu wel mee gelukkig. Ik praat wel veel, kan prima gezellig doen met mensen. Maar ik hou er niet van om in de aandacht te staan, presentaties te moeten houden of nieuw in een grote groep te zijn. :)
Het ligt bij mij heel erg aan de situatie! Ik merk wel aan mezelf dat ik sinds mijn beperking introverter ben geworden.
Ik heb het dus echt allebei. Er is geen peil op te trekken. En het ligt ook niet aan de mensen met wie ik ben, want in dezelfde groep kan ik soms heel stil zijn en andere keren erger ik me aan m’n eigen grote mond. Dus ja. Borderline dan maar?
Introvert, that’s my middle name! Daarom voel ik me ook vaak niet op mijn gemak bij drukke mensen en in drukke situaties – laat mij me maar terugtrekken met een boek in een hoek, dan ben ik blij! Ik ben ook wel verlegen, maar niet meer zo erg als vroeger – het gaat me nu vrij gemakkelijk af om te praten met onbekenden, zolang ze maar vriendelijk zijn haha.
Ik heb ze allebei. Kiezen is moeilijk. Misschien ben ik wel introvert, maar in elk geval niet verlegen. Ik kan heel druk zijn en heel stil, niet eens afhankelijk van anderen maar puur hoe ik me voel. Als ik me wat minder goed voel, komt mijn clowntje om de hoek kijken. Lekker alles weg lachen.
Duidelijk intro, ik heb niet zoveel heel veel mensen om me heen nodig om het naar mijn zin te hebben, eerder een kleine groep. Verlegen ben ik niet, maar vroeger wel geweest. Hoewel het me soms nog steeds moeite kan kosten om bepaalde dingen te doen of te vragen. Ligt ook aan hoe mijn petje staat.
Herkenbaar! Ik ben ook overduidelijk introvert
Kan je ook een combinatie zijn? Ik ben namelijk redelijk extravert in kleindere groepen en dan vooral bij mensen die ik ken, dan ben ik meestal aan het vertellen enzo, maar in grote groepen of bij mensen die ik niet zo goed ken, ben ik eerder de luisteraar… Of is dat dan eerder teken van verlegenheid? Kan je eigenlijk verlegen zijn als je extravert bent? Al die vragen…
Ja, een combinatie kan ook :) En ik weet niet of je verlegen kan zijn als je extravert bent eerlijk gezegd. Ik denk het niet eigenlijk. Maar wel als je beiden een beetje hebt, denk ik.
Ik ben introvert. Verlegen ben ik bij vlagen: bij een sollicitatiegesprek of een presentatie voor de klas heb ik nergens last van (omdat ik dat soort dingen kan voorbereiden). Maar kom ik in een onverwachte situatie met mensen die ik niet ken, dan ben ik wel verlegen.
Ik ben meer introvert, en net als jij, was ik vroeger heel erg verlegen en is dat nu (gelukkig) wat minder. Het zou soms wel fijn zijn om wat extraverter (is dat een woord) te zijn, maar dat zit er nu eenmaal niet in ;)
Het ligt er ook maar aan in wát voor gezelschap je bent!
Bij onbekenden ben ik erg introvert, maar bij m’n vrienden een stuk minder;)
Maar ik ben met een beetje introvert zijn wel tevreden eigenlijk.
Een beetje allebei: bij mensen die ik niet ken (of ook bij prenestaties!) ben ik nogal introvert, maar bij mijn vrienden laat ik de extraverte kant in mij los ;)
Ik zou het verschil duiden als: verlegen mensen durven niet te praten, introverte mensen hebben geen behoefte om te praten. Dat geeft in mijn ogen wel weer waarom er niks mis is met introvert zijn :)
Ik zit er een beetje tussenin denk ik. Enerzijds ben ik niet iemand die het woord neemt in een grote groep, anderzijds kan ik honderduit kletsen :D
Ja, dat is wel een goed verschil :)
Nu moet ik denken aan een filmpje van Charlieissocoollike waar hij het laatst ook over introvert en extravert had. Hij had het vooral over de vooroordelen die mensen vaak hebben, zoals dat introverte mensen niet sociaal zijn en graag vaak alleen zijn.
Ik heb hem gezien net ja! Ik ben het wel met hem eens, ook dat de maatschappij meer gericht is op extraverte mensen.
Tof stukje! Ik ben zelf ook een introvert persoon en krijg dat dan ook vaak diezelfde vervelende vragen te horen. Je kan toch niet de hele tijd happy doen en met een grote smile op je gezicht zitten :s. Ik zit liever ergens rustig bij, luister naar de mensen en als ik echt iets interessant te vertellen heb zal ik dat ook doen maar praten om te praten vind ik maar niks :).
Extravert als ik me op mijn gemak (meestal met mensen die ik óf heel goed ken of juist vreemd zijn) voel, introvert als dat niet zo is.
Ja, ik ben ook best stil (over de verlegenheid ben ik in de meeste gevallen wel heen) en veel mensen interpreteren dat dan vaak als arrogant. Of als ‘heeft geen mening’, en dus ‘is dom’.
Tsja, daar kan ik ook niks aan doen.
Hmm, lastig meestal meer introvert, maar in een groep met mensen die ik ken kan ik ook behoorlijk extrovert zijn, haha! Toch denk ik dat ik toch iets meer naar introvert neig.
Ik ben een echt introvert persoon. Een kat uit de boom kijker. Ik werk graag met mensen maar met groepen ben ik niet goed, daarom heb ik toch voor een sociaal vak gekozen maar de een-op-een kant. Ik ben niet verlegen, maar ik wil graag eerst zien hoe mensen zijn voordat ik mezelf bloot geef. En ik hoef ook niet zo nodig in het middelpunt van de aandacht te staan. :)
Het heeft voor mij wel wat tijd gekost voordat ik daar een goede draai mee gekregen heb in groepen en vergaderingen. Ik weet dat ik soms over mezelf heen moet stappen en toch het woord of de leiding moet pakken en minder afwachten.
Dan neig ik meer naar de introverte kant, ik hou er absoluut niet van om in de middelpunt van de belangstelling te staan terwijl ik heus wel m’n mondje durf te roeren maar ik hoef gewoon al die aandacht niet zo op m’n persoontje gevestigd te hebben…
Absoluut introvert maar op het podium staan vind ik dan wel weer heel leuk!
Eerst introvert,in een nieuwe omgeving moet ik “aarden”, observeren, voelen en all the bla bla.. Pas na verloop van tijd voel ik mij meer vrij.
Bij vrienden, bekenden, familie en op het werk ben ik veel meer extravert.
Ik zit er een beetje tussenin denk ik. Als ik bij vrienden, familie en werk ben dan klets ik hun de oren van het hoofd en ben ik extravert, maar kom ik in een groep onbekende mensen dan maak ik niet zo snel met iedereen een praatje. Het gaat wel steeds beter, maar ik moet eerst even de kat uit de boom kijken.
Ik neig meer naar introvert, maar durf wel beter presentaties te houden dan een paar jaar geleden. Dat kwam toen omdat ik jongens in de klas had die overal maar negatief over deden en meteen hun mening gaven op alles. Daardoor dufde ik niks meer te zeggen en ook niet te presenteren.
Introvert! (mag ik dat met een uitroepteken schrijven?)
Dit is trouwens een heel interessant filmpje: http://www.ted.com/talks/lang/en/susan_cain_the_power_of_introverts.html
“Now to see the bias clearly, you need to understand what introversion is. It’s different from being shy. Shyness is about fear of social judgement. Introversion is more about, how do you respond to stimulation, including social stimulation.
So extroverts really crave large amounts of stimulation, whereas introverts feel at their most alive and their most switched-on and their most capable, when they’re in quieter, more low-key environments.”
Nou ik ben sowieso introvert!