Huilen is iets raars als je erover nadenkt. Je bent verdrietig (je kunt natuurlijk ook huilen van blijdschap, maar daar wil ik in dit stukje aan voorbij gaan) en opeens komt er een zoute vloeistof vermengd met slijm uit je ooghoeken stromen. Waarom eigenlijk? Weet iemand hierop het antwoord?
Ik vind het moeilijk om mensen te zien huilen. Wat moet ik doen, troosten of juist niet? Dat verschilt natuurlijk per persoon. En zelf huilen, in het openbaar, is al helemaal vervelend. Soms sta je op het punt om te huilen en als iemand dan vraagt: ‘Gaat het?’ begint het al.
Soms lees ik dat mensen maanden geleden hebben gehuild. Misschien ligt het aan mijn geslacht (overhaaste generalisatie?) of aan mijn persoon, maar bij mij zitten er echt geen maanden tussen. Al is het maar, omdat ik soms moet huilen bij films of dergelijke (vooral tijdens een bepaalde periode in de maand natuurlijk).
Sommige mensen zie je nooit huilen, behalve bij een begrafenis of een crematie. Andere mensen huilen misschien wel elke week. Waarom? Waar heeft dat mee te maken? Ben je zwakker als je vaker huilt of juist sterker, omdat je je emoties durft te tonen?
Ik weet het niet. Ik heb meer vragen dan antwoorden.
Huil jij vaak? (een persoonlijke vraag, ik weet het, je hoeft hem niet te beantwoorden) En wat doe je als je iemand anders ziet huilen?
(Misleidende titel hè? ;))
Ik zag op twitter: “Hoe vaak doen we het” en dacht echt mijn God wat krijgen we nou?! Haha.
Ik huil heel veel. Soms als ik echt niet meer weet hoe ik verder moet, dan is het een soort noodkreet. Maar meestal ben ik gewoon zo moe van alles, dan zie ik elke gebeurtenis die me ooit verdrietig heeft gemaakt langs flitsen en breek ik. Ergens vind ik huilen wel fijn ;) (Grappig plaatje trouwens)
“People don’t cry because they’re weak, but because they’ve been strong for too long.”
Mooi citaat heb je daar! Weet je van wie het is?
Standaard tienermeisjes-website citaat
Beetje lief doen tegen mijn bezoekers, Roy, alsjeblieft!
Ik deed niet onaardig?
Het is echt zo’n citaat dat op eerdergenoemde soort websites te vinden is.
Pff..
Inderdaad een mooi citaat!!
Overigens ben ik een echte emo muts.. Ik jank om alles :)
Als ik me rot voel dan heb ik me tranen zo in de ogen staan.
Dat is het zelfde met films en bepaalde liedjes.
Maar soms kan ik ook heel hard zijn.. daar heb ik mijn muur voor zeg maar..
Liefs
Hahah, ik zat er toevallig vandaag nog over na te denken. Ik moest een traantje wegpinken bij Extreme Home Makeover en voelde me een beetje een watje.
Dat doe ik ook altijd als ik dat programma kijk, terwijl ik er stiekem een hekel aan heb (die presentator enzo) :P
Ik huil de laatste jaren vrijwel niet meer. Ben mentaal gehard door verschillende omstandigheden. Mijn emoties uit ik wel vaker, meestal via woede, wat niet goed is.
Ja ik huil wel regelmatig, niet wekelijks… maar absoluut maandelijks. Echt om vanalles, soms een zielige serie, soms van zenuwen, etc.
Ik huil minder dan vroeger. Soms is het huil gevoel er wel, maar lukt het gewoon niet. Toch handig :P
Als ik huil, is het vaak op momenten dat ik een emotioneel wrak ben. Als ik een stressweek achter de rug heb of er is iets gebeurd op het werk. Of gewoon in die fijne periode van de maand.
En bij zielige films kan ik huilen. Eerst langzaam en dan ga ik lachen van stommigheid, en dan al snel vergaat het lachen en is het blikveld troebel. Hoe fijn!
Huilen is soms fijn. Het lucht soms zo fijn op :)
Ik huil wel makkelijk, maar niet heel vaak. Als ik me rot voel, verdrietig, blij of wat dan ook, huil ik al snel. Laatste keer dat ik huilde was toen mijn vriendje spontaan thuis kwam met een bos mini roosjes. Ik vond het zo lief dat ik meteen moest janken als een baby lol
Haha, dat is schattig! :)
Ik ben niet zo’n huiler. Ik hou het meestal binnen omdat ik de aandacht die je dan juist krijgt niet fijn vind en ik voel me dan wat zwak. In de tijd van de maand huil ik wel makkelijker, dan ook bij films of series terwijl ik dat normaal nooit heb.
Verder huil ik vooral van frustratie, of als ik heel veel pijn heb. Maar dus eigenlijk alleen als ik alleen ben en heel soms bij mijn vriend.
Mijn vader heb ik maar één keer zien huilen. Tijdens de begrafenis van zijn moeder (mijn oma dus) en dat vond ik heel moeilijk om te zien. Als mijn ouders huilen, dan moet ik eigenlijk ook huilen…
Ja, dat vind ik ook heel erg moeilijk om te zien, als mijn ouders huilen.
niet zo heel makkelijk ook niet zo heel vaak. ik moet wel altijd huilen (janken) bij de documentaire ‘Earth’ en dan olifanten scene. Emoties uit ik regelmatig via woede – zoals Marc
Haha, inderdaad misleidende titel! Zelf huil ikniet zo vaak, alleen als er iets écht mis is.
Ik durf toe te geven dat ik vaak huil, maar ik kan er niets aan doen. Het is sterker da mezelf. Meestal huil ik uit onmacht, bv; Er gebeurt iets slecht waar jij niets aan kan veranderen. Dan moet ik even afreageren op iets en dan begin ik spontaan te huilen.
Onlangs deed ik mijn praktijkexamen opnieuw in herexamen. Het lukte langs geen kanten, de docente gaf opmerkingen, … En op een bepaald punt had ik door dat het niet meer goed kwam en begon ik even te huilen. Omdat ik zo hard gewerkt had en weeral faalde. Niet zo aangenaam voor de docente dat bij mij stond maarja, ze reageerde wel lief.
Mensen zeggen dan vaak dat ik een ‘bleitsmoel’ ben, maar hey, ik huil liever even een minuutje om af te reageren, dan agressief af te reageren.
Ik heb nog nooit zoveel geweend als in de periode van mijn echtscheiding. (is nu weer enkele maanden geleden) Dus momenteel ben ik al enkele maanden traanloos door het leven aan het gaan.
ik huil niet zo vaak eerlijk gezegd, ik krop alles op en dan komt het er soms ineens uit….
Ik huil meestal als ik me ff rot voel en dat wil nogal eens :p maar dan is het daarna ook weer over.
Jij denkt over huilen hetzelfde als ik :) gewoonlijk probeer ik het tegen te houden, want als ik éénmaal begin is er geen houden meer aan ((:
Echt huilen doe ik niet zo vaak, daar kunnen gerust maanden tussen zitten. Maar momenten dat er af en toe een eenzame traan over mijn wangen loopt is er wel vaker. Verder uit ik mijn emoties eigenlijk nauwelijks. Vroeger door boos te worden, maar dat doe ik (gelukkig) niet vaak meer.
Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst huilde van verdriet. Ik denk bij het overlijden van een goede vriend maar dat is 8 jaar geleden. Tranen van geluk hebben wel vaker gestroomd. Bijvoorbeeld toen mijn zoon werd geboren 2 jaar geleden.
Ik ben soms echt een jankerd. Ik ben gewoon heel emotioneel.
Dus bij mij zitten er geen maanden tussen, nee.
Ik huil best vaak, meestal twee keer per maand (waarvan een keer tijdens de tijd van de maand). Meestal uit onmacht, of ik als me eenzaam voel. Ik woon op kamers en mis mijn familie soms best wel. En net als velen ben ik er tijdens de tijd van de maand extra gevoelig voor ;-)
Ik huil niet heel snel, maar ik weet ook nooit wat te doen als iemand anders huilt. Wat dat betreft ben ik echt een waardeloze trooster ;)
Ik huil vrij gemakkelijk.. Wanneer ik me gestresseerd voel, wanneer ik een soort onmacht ervaar, wanneer bepaalde emoties gewoon te hoog oplopen (en dat kan echt van alles zijn: ik heb gehuild van opluchting toen ik mijn rijbewijs kreeg, van de schok toen mijn vriendje zijn lange krullen kort had geknipt (haha, dat vond hij niet leuk :p ), van de muziek bij night of the proms, van boeken, films…). Ja, eigenlijk ben ik best wel een huilebalk..
Maar langs de andere kant zijn er ook veel situaties waarin ik niet zo gemakkelijk huil. Ik ben er niet trots op, maar ik kan echt wel de harde tante spelen… Ik merk dat ik op het gebied van relaties (vb. in ruzies) minder snel huil dan diegene waarmee ik ruzie maak.. Als ik mensen zie huilen, word ik vanzelf wel triestig, maar ik probeer dan sowieso mijn tranen te bedwingen omdat zij daar toch niets aan hebben…
Ik huil vrijwel nooit, helemaal niet wanneer ik met andere mensen ben. Maar zo eens per maand moet het er toch eens uit en dan huil ik om werkelijk alles.
Ik ben iemand die bijna nooit huilt… alleen als ik echt geraakt word door iets… De laatste tijd heb er wel wat huil buien op zitten helaas… omdat veel moeilijke dingen heb mee gemaakt. Maar normaal gesproken kunnen er bij mij ook maanden over heen gaan
Mooi stuk! Vroeger huilde ik redelijk vaak, soms zelfs bijna elke avond (dat was vooral in de periode nadat mijn ouders net uit elkaar waren gegaan), tegenwoordig een paar keer per maand gok ik..
Ik huil niet zo vaak. Bij een aantal begrafenissen is het me “gelukt”. Het feit dat ik een man ben doet daar niet aan af…ik zou me niet schamen. Soms slik ik een emotie weg als ik teevee kijk. Ook dan huil ik dus niet. Kunnen dames eenvouduger hun tranen de vrije loop houden? Ik huil zelfs bijna niet bij het schillen van wat uien.
Hier een mooi werkje van mij met een andere blogger. Ik zet het zo vast op het net i.p.v. mijn blog, want die doet het nog steeds niet!! Ik kan wel janken, maar ja dat help je toch niet…slik…WEG
http://youtu.be/_ydCFV9Mi-k
Ik vind huilen eigenlijk… leuk. Omdat het zoiets verlossends geeft. Zelf huil ik niet zo vaak. En als ik iemand zie huilen, wil ik hem troosten, maar ik kan niet zo goed troosten dus ja…
x
Ik ben bijzonder goed in huilen haha, vooral als ik in de stress zit. Als ik iemand zie huilen en ik ken die gene persoonlijk (anders voelt t te awkward… etiquette voor huilende mensen, anyone?!) dan wil ik graag troosten of iemand beter laten voelen. Ik vind het wel fijn dat ik makkelijk huil, erna voel ik me altijd erg opgelucht!
Ik huil best wel veel. De laatste tijd valt het wel mee maar als het even tegen zit, dan begin ik al. Als ik een ander mens zie huilen moet ik ook al bijna (of helemaal ;)) huilen. Vooral bij mensen die echt dicht bij je staan en helemaal bij mijn opa/oma/mama/papa/zusje/andere familie. Zo ook toen oom & tante weekend op bezoek waren geweest toen we in België op vakantie waren 2 jaar geleden. Ze gingen weg, tante moest huilen omdat het zo gezellig was geweest, en ja hoor, ook mama ik en zusje begonnen te huilen haha.
Vroeger huilde ik bijna nooit maar sinds iemand die ik ken overleden is moet ik zelfs al huilen bij een zielige film. Ik vind huilen eigenlijk niet een slecht iets, meer iets heel menselijks.
Oooh die titel was echt misleidend! En wat veel mensen die toegeven dat ze makkelijk huilen. Ik zelf huil ook best makkelijk, moest zelfs bij de film Rio (= kinder/animatiefilm) even slikken omdat twee papegaaien gekidnapt werden haha..
Ja, de titel was misleidend. Ik huil best vaak opzich. En als anderen huilen weet ik het niet zo goed, bij vriendinnen ga ik ze wel troosten, bij mijn vriendje (nog maar 1 x zien huilen, daarbij wist ik t niet zo goed..).
Eigenlijk huil ik best veel. Of huilde, want ik heb nu ongeveer 1 jaar niet gehuild! (Behalve van het lachen.) Ik moet zeggen dat toen ik er achter kwam dat ik al zo lang niet gehuild had het ook een beetje een wedstrijdje met mezelf werd, hoe lang kan ik zonder? Ik ben vrij expressief en het is niet zo dat ik het nu bewust tegengehouden heb. Blijkbaar zat ik afgelopen jaar lekker in mijn vel, want ik ben zo iemand die om heel kleine dingen kan huilen en ook heel irritant op publieke plekken in huilen uitbarst. Huilen lucht soms wel heerlijk op, dus ik denk ook niet dat ik het veel langer ga volhouden, ik kijk al uit naar m’n eerste huilbui ;) In troosten ben ik minder handig, al probeer ik het vaak wel door iemand gewoon vast te houden of iets opbeurends te zeggen.
Ik huilde vroeger altijd heel veel, maar nu… integendeel. Ik huil echt bijna nooit om iets, alleen om films, afentoe. Maar voor de rest zie je me niet snel huilen, haha =)
Ik huil ontzettend vaak, meerdere keren per week wel denk ik. Meestal bij boeken/films of series maar ook gewoon voor mezelf soms. Ik merk dat ik er echt van opknap, dat ik daarna veel meer aan kan. Dus ik vind het niet erg.
Ik zit op dit moment voor een jaar in Zweden, zonder mijn ouders en vriendje. Ik ga hier naar school en woon in een gastgezin. Alles is nieuw. Ik ben hier nu drie weken en in deze weken heb ik al heel wat af gehuild. Door het geweldige middel Internet kan ik in contact met ze blijven, maar als ik afscheid neem op Skype moet ik altijd weer huilen. Ook het denken alleen aan mijn familie en vriendje maakt het me moeilijk. Ik weet dat een jaar op een mensenleven niets is, maar toch is het erg moeilijk. Even lekker huilen is heerlijk dan.
Liefs, Swaen
Ik huil alleen als ik net even te sterk ben geweest. Dan heb ik te lang volgehouden. Wat dan? Een spannende eerste schoolweek, dan zijn het weer de eerste indrukken.
Of ik heb 2 nachten niet geslapen, dan schiet het ook vol.
Bij een ruzie, met veel geschreeuw.
Ja.
De laatste tijd huil ik vaak, omdat ik mijn moeder mis. Als ik iemand zie huilen probeer ik diegene te troosten, want huilen om verdriet is natuurlijk nooit leuk.