Denk aan een jaar terug. Wie ken je nu allemaal die toen nog onbekenden voor je waren? Bij mij zijn dat vooral studiegenoten, want een jaar geleden begon ik met studeren. Hoe raar is het dat ik ze toen nog niet kende en nu elke week zie (oké, nu even niet, omdat het vakantie is, maar jullie begrijpen me wel.
Of het vriendje. Ik heb hem anderhalf jaar geleden ontmoet. Ik had toen nooit kunnen bedenken dat hij deel uit zou maken van mijn leven. Toen ik hem zag, had ik er geen idee van dat ik hem ooit zou kussen, laat staan dat hij mijn vriend zou worden!
En zo kun je verder en verder bedenken. Iemand die een paar jaar geleden nog een volstrekt vreemde voor je was, is nu je beste vriendin met wie je lief en leed deelt. Hoe raar is dat? Mensen komen en gaan in je leven, maar vooral dat komen is voor mij iets ongrijpbaars. Zijn die ontmoetingen toevallig? (‘Als ik zus of zo niet had gedaan, had ik hem dan wel ontmoet?’) Of zit er wat achter? En zo ja, wat en wie zit er dan achter?
En andersom: die vrouw die nu langs jou loopt op straat, zij had een hele goede vriendin van je kunnen zijn. Ze had je kunnen aanstoten, waarbij jij op de grond viel en voor je het wist, zat je elke week met haar aan de koffie. Maar omdat jij op dat moment net een stap opzij deed, is dat nooit gebeurd.
Of mensen die nu in je leven zijn: ongetwijfeld zullen ze niet voor altijd in je leven zijn, tenminste, niet allemaal. Maar wie dan? Misschien wel die ene vriend waarvan je zéker weet dat jullie voor altijd vrienden zullen blijven. En misschien wordt die vervelende collega wel je buurman en zit je voor jaren aan hem vast (oké, dit voorbeeld is niet heel geloofwaardig, maar ik weet even niet anders haha).
Dit zijn dingen waar ik wel eens over na denk en ik kan er geen vat op krijgen. Het is ongrijpbaar en onbegrijpbaar. Mensen komen en gaan, dat is zeker. Maar wie is de vraag.
Van wie ben jij blij dat je hem/haar hebt ontmoet?
Ik ben blij met heel veel van mijn vriendinnen. Maar ik ben wel heel erg blij met mijn vriend. En ik hoop dat deze mensen voor altijd in mijn leven blijven.
mijn – niet meer zo nieuwe – klasgenoten …
Ik ben blij dat ik mijn beste vriendin heb ontmoet. Ik ken haar van mijn studie en op een dag zaten we samen in een werkgroep. Ik vond haar in het begin niet eens aardig. Nu delen we alles.
Ik ben heel blij dat ik via een gezamelijke vriendin (die nu niet meer met ons spreken wilt :P) mijn vriend heb leren kennen. Al was die vriendin het er niet helemaal mee eens dat mijn vriend en ik elkaar wilden zien, we hebben het toch gedaan en nu zijn we echt gelukkig met elkaar.
En ja, ik snap echt wat je bedoelt, alleen het ontmoeten van mensen gaat makkelijker dan het houden. Je kan iemand ontmoeten die op het eerste gezicht echt leuk lijkt, maar na een tijdje merk je toch soms dat je te verschillend bent en dus geen vrienden kan blijven..
Ja, daar heb je gelijk in!
Mensen uit mijn nieuwe klas, en een hele boel blog mensen want een jaar geleden had ik deze blog nog niet ;)
Ik ben heel blij met mijn studievriendinnen die ik het laatste halfjaar van mijn studie heb leren kennen :) We zijn erg hecht en binnenkort staat er een gezellige BBQ op de planning met z’n allen!
leuk geschreven! ik heb 4 jaar terug een goede vriendin via hyves leren kennen en nu spreek ik haar elke dag en doen we vaak iets haha!
Mijn gedachte is eerder andersom: hoe kan het dat mensen die je ooit heel dierbaar waren, of mensen waar je eerst onwijs veel plezier mee had, ineens uit je leven kunnen verdwijnen? Soms voel je het aankomen, ga je allebei je eigen pad, maar ik heb al een aantal keer meegemaakt dat mensen aankondigden dat ze mij niet meer wilden spreken. Het zal wel, denk ik dan na een tijd. Maar zo voelt het op dat moment natuurlijk niet.
Het is wel grappig dat je hier nu over schrijft trouwens, want ik zat gisteren tijdens het behang schrappen precies over hetzelfde na te denken en vroeg me af of het “blogwaardig” was. Dat is het dus wel! Haha
Ja, ik heb het er wel een beetje over, maar mijn stukje is inderdaad meer gericht op mensen die in je leven komen.
Maar anders schrijf jij toch een stukje over mensen die juist verdwijnen in je leven, want het is inderdaad blogwaardig haha.
Leuk artikel! Ja, ‘k heb hier ook al veel over gedacht. Neem nu mijn liefje. Ik heb echt maandenlang achter hem gelopen voor het iets werd – als ik toen had opgegeven zouden we elkaar bij de universiteit zeker uit het oog verloren zijn… ‘k Mag er niet aan denken want ‘k ben ongelooflijk gelukkig bij hem!
En dan mijn beste vriendin van de universiteit. Dat was echt een grappige ontmoeting. We leerden elkaar kennen op de introductiedag van de universiteit en het klikte meteen. We gingen toen in een groepje iets eten: zij (die daar niemand kende), ik en nog een paar vrienden van mij. Ik dacht dat ze me na de eerste dag al niet meer zou willen zien, want mijn vrienden waren nu niet echt uhm.. charmant die dag (als in: de ene komt toe met zijn broek wagenwijd open, de andere liet stinkende scheten en dan was er nog iemand die plat plat plat West-Vlaams sprak en die mijn vriendin (van Antwerpen) dus amper kon verstaan :p )
‘k Hoop echt dat zij allebei in mijn leven gaan blijven, ’t zal van de twee kanten afhangen zeker.. ‘k Zal in elk geval mijn best doen :-)
Laura, als jij nu eens een bbq geeft voor iedereen hier, dan kunnen we zeggen: we zijn blij dat we Laura hebben leren kennen En niet zeggen dat het weer dat niet toelaat he.
Haha, dat is wel een goed idee, maar ik weet niet of jullie dan wel blij zijn om mij te hebben leren kennen hoor :P
Dat komt zo nou niet, als het maar lekkere bbq is dan nemen we jou daar met plezier bij. :-)
Goed en leuk artikel! Weer herkenbaar =) Vroeger ging ik op een kamp, we waren met z’n 5’en maar we moesten met z’n 6en op een kamer. Dus we hebben toen een meisje dat alleen stond gevraagt om bij ons op de kamer te komen. 3 Jaar later ging ik naar de middelbare school en toen kwam ik haar tegen daar. En sindsdien zijn we hele goede vriendinnen =)
Ik ben heel blij dat ik mijn vriendinnen heb ontmoet, een wereld zonder hen zou echt saai zijn, en ze betekenen veel voor me!
Hmm ik ben blij met de klasgenoten die ik heb leren kennen. :D
Hier had ik het gisteren nog over met enkele vriendinnen. Hoe anders zouden onze leventjes zijn geweest als we niet bij elkaar in de klas waren gekomen? Ik ben blij dat ik zulke vriendinnnen heb mogen treffen.
En niet te vergeten, alle bloggers die ik heb ‘ontmoet’ door zelf een blog te beginnen!
Mooi stukje Laura! :)
Ik ben blij
Met iedereen
In mijn nabijheid
De anderen
Houd ik wel
Op afstand
Mensen van voorbij
Begroet ik
Met een lach
Kom je ze vaker tegen
Dan wens je ze
Een prettige dag
Heb je ze nodig
Dan vraag je dat
Waarheen gaat een ieder?
Dat is vaak juist de vraag
Die mij dan
Te binnen schiet
Ik heb de afgelopen jaren een aantal hele goede vriendinnen leren kennen. Helaas wonen ze allemaal vrij ver weg [voor zover je dat kunt zeggen in NL], maar toch weet ik dat ze er altijd voor me zijn.
Daarnaast had ik ook een aantal goede vriendinnen van de middelbare school, waarvan ik dacht dat we altijd bevriend zouden blijven. Maar die beginnen nu langzaamaan uit mijn leven te verdwijnen. Blijft rot als mensen je zo laten vallen om iets waar jij niks aan kan doen, je gezondheid.
Leuke post.
ik ben blij dat ik mijn vriend en mijn beste vriendin heb leren kennen.
Je hebt wel gelijk, zo’n iemand die langs je heen loopt op straat kan wel een hele goede vriendin van je worden. Raar, als je daar over nadenkt. Ik ben blij dat ik mijn vriendinnen heb leren kennen, vooral mijn beste vriendin.
Vicky is een vriendin van mij geworden toen ik haar ontmoette op een skivakantie ^^.
x
Ja veel mensen komen en gaan in het leven…. in 2000 ontmoete ik op de megafestatie 2 vriendinnen en maakte er een praatje mee om foto’s te ruilen van de band waar we destijds fan van waren… inmiddels ruim 12 jaar laten zijn nog steeds goede vriendinnen van me :D
Mijn beste vriendin heb ik nu 2,5 jaar geleden op internet leren kennen. Dat is nog niet zo lang. En de vriendin en vriend van twee van twee goede vriendinnen van mij. Allebei hebben ze dit jaar een relatie gekregen met echt lieve mensen.
Oh en wat studiegenootjes die ik hiervoor wel eens zag, maar die ik pas dit jaar echt heb leren kennen. Leuk zo’n stukje, dat je er even over na denkt enzo.