Ik heb een angst en die komt soms uit een donker hoekje gekropen als ik bezig ben met een blog. Deze angst gaat zo: op een dag word ik wakker. Het zonnetje schijnt, de vogeltjes fluiten, er lijkt niets aan de hand te zijn. Ik stap mijn bed uit en ja, ik ben zelfs vrolijk. Het eerste wat ik doe, is de computer starten. Ik ben namelijk wakker geworden met een leuk idee voor een blogje. Word opent zich. Een wit vlak verschijnt op mijn beeldscherm. Ik wil gaan typen, maar mijn vingers blokkeren. Wat moet ik eigenlijk zeggen? Met welk woord moet ik beginnen? Ik typ een paar woorden, maar het slaat nergens op. Ik druk op de backspace-knop. Ook de pogingen daarna mislukken.
En dan, met een klap, besef ik het: ik ben de woorden kwijt. Van de één op de andere dag kan ik niet meer schrijven. Ik heb opeens net zoveel schrijftalent als de buurman. En dat is niet zoveel, dat kan ik je wel vertellen.
Mijn dromen zijn weg, want er is geen enkele kans meer dat ik ze kan vervullen. Ik stop met mijn studie en ga bij de Albert Heijn werken. Vijfenveertig jaar lang denk ik aan wat er van mij had kunnen worden als deze catastrofale omslag mij niet had getroffen. Met elke piep van de scanner voel ik een steek in mijn hart. Na mijn pensioen kijk ik veel televisie. Kruiswoordpuzzels durf ik niet aan. Ik doe niet aan boodschappenlijstjes, want ik ben bang voor de pen op het papier. Elke dag als ik opsta, hoop ik dat ik weer de oude ben. Maar dat zal nooit gebeuren…
Gelukkig kan aanleg/talent nooit op de één of andere dag verdwijnen. Het is dus geen realistische angst, maar toch ben ik er soms bang voor.
Welke angst heb jij die eigenlijk niet realistisch is?
Dat ik mijn diploma dit jaar niet haal, maar Omdat ik het al grotendeels gehaald hebt is het onrealistisch
Op de een of andere manier ben ik altijd bang geweest dat ik op een dag wakker word en iedereen die me lief is, heeft me verlaten. Daar heb ik al jaren nachtmerries over. Tzal wel iets van verlatingsangst zijn ofzo, mijn ouders zijn gescheiden toen ik klein was, misschien heeft het daar iets mee te maken.
Dat ik het toch niet voor elkaar krijg om mijn opleiding op niv3 af te ronden.
Verder heb ik daar ook last van, vroeger schreef ik echt veel verhalen en kleine stukje alleen lukt het nu niet meer, en dat is zoooo vervelend -_-
Dat ik op gegeten wordt door een krokodil, enigszins onrealistisch aangezien ik niet van plan ben naar enge krokodillen landen te gaan!
Ik heb ooit eens iets gelezen over iemand met eenzelfde soort gerwichtsafwijking als ik, die zich omdraaide en verlamd raakt….zo’n bizar verhaal, wat nooit bij mij zou kunnen gebeuren maar waar ik toch altijd bang voor ben haha
Ik ben bang dat ik op een dag allergisch word voor chocola. Dat zou een ramp zijn!
Ik ben bang. Bang voor de dag waarop ik mij niet meer zal kunnen uiten, op wat voor manier dan ook. Bang dat ik niet meer kan zeggen wat ik wil en voel, wat ik fijn en lekker vindt. Vooral bang ook dat iedereen die “het beste met me voor heeft” alles zal beslissen in mijn plaats. Hoe goed bedoeld ook. Ik koester elke dag, ieder moment waarop ik me – op wat voor manier dan ook – kan laten horen!
tis echt een goede vraag.. ik denk alleen niet dat mijn angsten onrealistisch zijn… Ik ben altijd bang mensen die belangrijk voor me zijn kwijt te raken. En waar ook bang voor ben is zonder werk te komen zitten… waardoor ik de huur ofzow niet meer zou kunnen betalen..dat lijkt me vreselijk.
Oh dat gevoel ken ik ook, als ik even geen inspiratie heb ben ik altijd bang dat het ook nooit meer komt.
Verder heb ik een hoop onrealistische angsten, met name voor vogels. Ik heb een keer gedroomd dat ik werd doodgepikt door een paar duiven en sindsdien ben ik eigenlijk een beetje bang voor alles met een snavel. De kans dat die droom werkelijkheid wordt, lijkt me toch zeer klein, maarja.
Ik ken die angst :(
Ik heb verder niet echt een niet realistische angst, maar soms ben ik wel bang dat ik op een dag opeens niet meer kan denken of zo, dat ik geen gedachte meer heb. Maar ik denk niet dat dat ooit gaat gebeuren (Althans, ik hoop van niet)
Ik heb wel angsten. bijvoorbeeld dat ik kanker krijg of zo.
En het engst vind ik nog: blind. Dat wil ik echt niet worden ik zou dan echt helemaal flippen.
Wauw, dat klinkt wel eng. Ik hoop eigenlijk dat ik nooit zo erge ziektes krijg, waardoor ik bijna doodga of dat ik nooit werk ga vinden denk ik ook vaak.
x
Eenzaam eindigen. Ik ben zo blij met alle lieve mensen om mij heen, dat mijn grootste angst is alleen achter te blijven.
Hierdoor heb ik ook supersnel medelijden met mensen di bijv. alleen uit eten zijn of ergens alleen wandelen..haha. Alsof ze daar sowieso al niet zelf voor hebben kunnen kiezen.
Mijn onrealistische angst.. Ik ben gek op achtbanen, maar als ik er eenmaal in zit, ben ik altijd bang dat ik er zomaar uit vlieg als ik me nergens vast kan houden xD Dat ik zó word gelanceerd en tot mn dood val ofzo.. Terwijl als ik wél wat vast heb (Zo’n handgreepje aan de beugel ofzo), dan is er niks aan de hand. xD
Ik weet dat het onmogelijk is om uberhaupt tussen zo’n beugel door te vliegen (want ik ben daarentegen ook niet bang dat ie los raakt ofzo), maarja..
ik heb dat nog nooit gehad. ik weet eigenlijk niet zo 1,2,3 wat voor een niet realistisch angst.
Eerlijk gezegd heb ik niet zo’n angst. Wel andere angsten natuurlijk, maar geen onrealistische angsten. Maar gelukkig kan het inderdaad niet dat je ineens woorden kwijt bent. Dus het komt goed :)
Je zult toch afasie krijgen na beroerte of ongeluk. Lastig om begrepen te worden. wat een moeite kost communicatie dan. Op mijn werk kom ik het vaak tegen. Gelukkig gaat het sons na een tijd wel beter.
Vaak is angst overbodig.
gedicht over afasie:
Ik besefte
Dat er iets
Gebeurd moest zijn
Toen ik woorden sprak
Maar niet begrepen werd
Terwijl ik de taal sprak
Van de luisteraars
Woorden die ik zei
Bevatten niet de boodschap
Die ik sturen wilde
Het gesprek
Vloog uit de bocht
De uitleg en vragen
Die ik als antwoord kreeg
Waren de kwartjes
Die bij hen moesten vallen
Maar van mij
Werd gevraagd
Het op te rapen
Met handen, voeten
Geduld en begrip
Snappen we elkaar
Steeds beter
Wow, wat een prachtig verhaal, ik weet eigenlijk niet waar ik bang voor ben. Dat iedereen waar ik omgeef opeens dood is?
Wat een goed geschreven stukje, je hebt echt een schrijftalent, logisch dat je die niet kwijt wil :) Ik weet nu even geen irreëele angst, maar ik heb ze wel hoor :P
Wat een naar idee. Laten we maar hopen dat die dag nooit komt.
Ik droom wel eens dat ik in het water val en niet meer weet wat onder is en wat boven is. Dat lijkt me verschrikkelijk.
Dat lijkt me verschrikkelijk. Alle woorden kwijt zijn. Ik ben bang dat ik op een dag niets meer weet, al mijn herinneringen kwijt ben. Of, veel erger, niet meer weet hoe ik moet lachen. Die eerste kan best gebeuren. Maar het is veel makkelijker te denken dat het niet kan en nooit zal gebeuren. Toch?
Zo herkenbaar. De laatste tijd gaat het goed qua angsten maar in de tijd dat ik zo slecht in me vel zat heb ik ontelbare angsten gekend.
De meest idiote en ik heb er ook vaak niet over gesproken over de schaamte voor mijn angst..
Liefs!!
Ik heb laatst gedroomd dat mijn haar met bossen van mijn hoofd afviel :S Das dus een beetje mijn angst…
Hm dat is wel een nare angst.. mijn zeer onrealistische angst is dat ik mijn tanden verlies. Ik ben er echt doodsbang voor. Als ik ’s ochtends wakker word check ik altijd even of ik m’n tanden nog wel heb. En niemand mag mijn tanden aanraken want ik ben bang dat ze eruit vallen. Heel onrealistisch, maar ik kan mezelf daar echt gek mee maken.