Drama in de trein

Ik zit vier dagen per week elke dag één tot anderhalf uur in de trein. Veel? De bus en de metro kosten me dagelijks ook nog twee uur. Op zich vind ik het geen probleem, want voor mijn studie moet ik veel lezen en dat kan ik mooi doen, terwijl ik aan het reizen ben. Tot zover de positieve kant van het reizen.
Helaas heb je wel eens van die mensen en dan voornamelijk in de trein. Zo was er ooit een man die aan één stuk door schreeuwde en de jongen (ja, een jongen) die heel de treincoupé liet meegenieten van de laatste GTST-aflevering. Dat is al vervelend. Maar het irritantst vind ik kinderen. Kinderen op zichzelf niet. Ze kunnen heel aandoenlijk zijn en grappige opmerkingen maken. Maar laatst…
Ik zat in de trein, had het artikel wat ik moest lezen al gepakt, was volledig geïnstalleerd. Laat de pret maar beginnen. Ik had misschien één of twee zinnen gelezen, toen het schelle geluid van babygehuil mijn oren vulden.
‘Die houdt zo wel op.’ dacht ik.
Wat een goed vertrouwen in de mensheid heb ik toch. Ik deed verwoede pogingen om verder te lezen, maar had ondertussen hoofdpijn van het gekrijs.
‘Den Haag, Holland Spoor.’ riep de luidspreker na een kwartier.
Mooi. Ik hoopte dat de moeder en het kind eruit gingen bij Den Haag Holland Spoor, iedereen ging er altijd uit bij Den Haag Holland Spoor. Dat klopte. Alleen zij niet.
Eerlijk gezegd weet ik niet hoe het me gelukt is om nog iets van drie pagina’s van het artikel te lezen. Het is een wonder, mag ik toch wel zeggen. Uiteindelijk werd ‘Leiden Centraal, Leiden Centraal!’ omgeroepen. Opgelucht stapte ik de trein uit, maar niet voordat ik de moeder tegen het kind had horen zeggen:
‘Doe toch niet zo dramatisch!’

21 gedachten over “Drama in de trein”

  1. Ik lees ook altijd in de trein voor school :) Ohh vervelend ja. Maar het lijkt me ook zo moeilijk om een kind tot bedaren te brengen :S vooral als iedereen je zo aan zit te kijken haha

  2. Het kan echt irritant zijn
    of mensen die het idee van een MP3speler niet doorhebben en dus hun muziek maar gewoon keiluid opzetten.
    Of mensen van wie je het hele telefoongesprek kan volgen…

  3. Herkenbaar, heel. erg. herkenbaar. Ik zit zelf ook dagelijks in de trein en moet het ook steeds maar weer meemaken. Je schrijft leuk trouwens!

  4. Heel vervelend zulke dingen. Niet alleen gehuil van een kind maar ook muziek van anderen of vieze geuren wekken mijn irritaties op. Een paar jaar geleden reisde ik voor mijn werk 2 uur per dag met de trein. Het is dan ook wel eens voorgekomen dat ik van coupé ben gewisseld vanwege geluidsoverlast.

  5. Wat moeten moeders toch een engelengeduld hebben, of doof zijn.
    Muziek kan helpen, maar als je pech hebt hoor je het gekrijs er gewoon dwars doorheen, en dan ben je eigenlijk nog verder van huis :p.

    Leuk geschreven!

  6. valt me nog mee
    Dat het niemand het kind
    Met wagen en al
    Voorzichtig, maar toch
    Het perron op duwde
    ___

    LEIDEN-CENTRAAL lijkt meer op LIJDEN-CENTRAAL *

    1 troost, als je eigen kind huilt, ervaar je dat minder tot last.
    Misschien moeten ouders daar aan worden herinnerd.

  7. geheel herkenbaar! ik reis zelf ook voor school veel met de trein. Ik heb dan de studenten van Cios vaak er bij in zitten.. Geloof mij.. Zij zijn nog erger dan een huilend kind.. Ze blijven maar schreeuwen heen en weer rennen en propjes gooien.. Echt stierlijk irritant.. vooral als je wat probeert te leren..

  8. Ohhhhhhh!!! Irritant!!!
    Inderdaad. Kinderen zijn leuk, schattig en zeker iets voor de toekomst. Maar zo lang ik ze zelf nog niet heb vind ik af en toe het gekrijs afschuwelijk! En dan bedoel ik meer het echte andacht gekrijs, dan het oprechte huilen (want ja, dat verschil hoor je zeker ;))

  9. Weet je voor wie het nog veel irritanter is? Voor de moeder. Geloof mij maar, ik spreek uit ervaring. ;-) Echt, baby’s hebben geen afstandbediening. In tegenstelling tot Ipod’s en andere geluidsdragers.

  10. ik vind dit soort dingen ook altijd gruwelijk irritant… bah. Een hele tijd terug zat ik met een vriendin in de trein in nog wel een stilte wagon. En daar zat ook een moeder met een kind wat maar bleef schreeuwen, huilen zeuren en weet ik wat nog meer allemaal. Inmiddels waren wij ook al rustig aan praten want het was er alles behalve stil. Toen maakte die vriendin van mij een opmerking tegen mij erover waar vervolgens die moeder een hele scene tegen ons ging schoppen. Pff mensen kunnen zo vermoeiend zijn.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.