Tag: blog

Zes maanden

Zes maanden geleden begon ik deze blog. Zes maanden heb ik dagelijks geblogd. Eerlijk gezegd ben ik wel een beetje trots op mezelf dat dat me gelukt is. En ik zal jullie wat verklappen: ik ga er gewoon mee door!

Ik ga proberen hier niet een al te sentimenteel stukje van te maken (dat bewaar ik wel voor als ik één jaar deze blog heb), maar: ik ben ontzettend blij dat ik ermee ben begonnen, het maakt me elke dag weer blij en vooral door jullie. Al die lieve reacties en überhaupt dat jullie het lezen (veel mensen ook dagelijks!), dat is echt heel erg tof. Dus heel erg bedankt daarvoor!

Overigens is dit ook de dag dat ik al twee maanden de bejaarde leeftijd van twintig jaar heb bereikt, maar dat is natuurlijk veel minder interessant.

Ik weet niet of jullie het leuk vinden, maar zo niet, dan hoef je het natuurlijk niet aan te klikken. In ieder geval, hier een selectie van vijf stukjes (in willekeurige volgorde) waarmee ik tevreden ben, waar veel reacties op zijn of die met Nico Dijkshoorn te maken hebben.

1. De baard van Nico
2. Ik wil een volkstuintje
3. Fictief interview: Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden a.ka. Heer Voldemort
4. Red me! Gespreksonderwerpen tijdens verjaardagen
5. Het sms-mysterie: arme Frans

Voor de rest wil ik in dit blogje ruimte geven voor jullie commentaar (hopelijk worden jullie niet al te bot haha). Wat vinden jullie leuk en wat minder leuk? Wat kan er verbeterd worden? Wat wil je vaker zien? En zijn er nog onderwerpen waar ik PER SE over moet bloggen? (ik kan wel wat inspiratie gebruiken)

In ieder geval dus HEEL ERG SUPERDUPERBEDANKT! :D

Waar ligt de grens?

Laatst was ik met Manon naar het Museum van Communicatie in Den Haag gegaan. Hoewel het meer op kinderen is gericht, is het toch een aanrader om er naar toe te gaan (vooral als je het kind in jezelf nog niet verloren hebt ;)). Er waren verschillende tentoonstellingen, waaronder briefgeheimen en een tentoonstelling over de verschillende telefoons die in films werden gebruikt.
Maar er was ook iets anders, waar ik het nu over ga hebben. In het museum staat een soort van kleine hut en nieuwsgierig als we waren, liepen Manon en ik daar naar toe. Daarin kun je drie filmpjes zien over, jawel, bloggers. Wel bloggers van een andere categorie dan ik, namelijk mensen die over hun persoonlijke leven en dus ook gezin bloggen. En het heeft me aan het denken gezet.

In één van de filmpjes was er een vrouw die over haar gezin blogde. Haar zoon kwam ook aan het woord. De vraag kwam wat hij ervan vond en of hij er soms moeite mee had. Zijn antwoord was dat hij het wel leuk vond, maar die ene keer dat zijn moeder over zijn arrestatie door de politie schreef, vond hij niet zo leuk.
Goh, wat raar zeg. Ik zou het dolletjes vinden als mijn moeder zou schrijven over die ene keer dat ik ben aangehouden (grapje, ik ben nog *klopt op hout* nooit aangehouden).

Ik weet het niet zo goed met dat soort blogs. Aan de ene kant snap ik wel wat er leuk aan is (vooral voor bekenden, opa’s en oma’s en dergelijke), maar gaat het niet te ver? Zeker wat betreft het politie-verhaal, dat zet je toch niet op internet? En je zet foto’s van je snoezige kinderen op internet. Nu zijn ze nog klein, maar wat als ze daar later bezwaar tegen maken, wanneer ze ouder zijn? Dan is het te laat, dan staan die foto’s er al op en probeer ze er dan maar weer af te krijgen.

Waar ligt de grens? Voor mezelf is die wel redelijk duidelijk. Natuurlijk ben ik soms persoonlijk, maar ik ga niet bloggen over ruzies, grote problemen of zulk soort zaken. Hiermee wil ik niet zeggen dat andere mensen het niet mogen doen, maar dit is mijn grens.
Overigens is het een ander geval wanneer je anoniem blogt, dan snap ik wel dat je dat erop zet. Maar als je niet anoniem blogt en je schrijft bijvoorbeeld over je werkgever, besef dan wel dat je werkgever je zo kan vinden.

Waar ligt bij jou de grens? (ik weet trouwens dat deze discussie wel vaker op blogs genoemd is, maar ik wilde toch nog mijn eigen bijdrage eraan leveren!)

(morgen komt trouwens de onthulling van mijn ultrageheime blogproject haha) 

Waarom ik iedere dag een stukje plaats

Vanaf 24 maart blog ik elke dag. Eigenlijk was het geeneens zo bedoeld (het originele plan was om ongeveer drie keer per week wat te plaatsen), maar ik ben er zo ingerold. Het is niet heel erg makkelijk (maar ook niet superdupermoeilijk, moet ik toegeven), want ik moet veel schrijven, elke week nieuwe onderwerpen bedenken en soms (héééél soms) heb ik ook gewoon geen zin. De vraag die jij nu wil stellen, is natuurlijk: maar dat hoeft toch niet? Je hoeft toch niet per se elke dag te bloggen? Dat klopt, in principe hoeft het niet, maar ik ben nu eenmaal perfectionistisch ingesteld en van mezelf moet het wel. Ik heb hiervoor drie redenen (die wel een beetje met elkaar samenhangen).

1. Oefening.
Het allerliefste zou ik mijn geld met schrijven willen verdienen. Dat gaat echter niet zomaar, want daar moet je toch echt wel heel goed voor zijn. Nu houd ik van schrijven en ik ben er niet slecht in (niet arrogant bedoeld!), maar een talent ontwikkelt zich niet vanzelf. Daar moet je veel voor oefenen. En als er iets een goede oefening is, dan is het dagelijks bloggen wel!

2. Discipline.
Dit is naast een oefening met schrijven, ook een oefening met discipline. Als ik het beroep van mijn dromen wil beoefenen, dan moet ik zoveel mogelijk produceren in zo min mogelijk tijd. Discipline krijg je niet door één keer in de maand te bloggen, maar met elke dag bloggen is het een uitdaging (en van uitdagingen leer je).

3. Ritme
Daarnaast is het ook gewoon zo dat ik nu eenmaal in het ritme van dagelijks bloggen zit na vier maanden. Dit is zowel een ritme voor mij als mijn lezers, want jullie weten dat jullie elke dag een stukje kunnen verwachten.

Nu moeten jullie niet denken dat ik iedereen die ‘slechts’ twee keer in de week blogt veracht of dat ik me beter voel dan andere bloggers. Helemaal niet juist!  Bloggen is leuk, hoe vaak je het ook doet, maar voor mij steekt er dus nog iets achter deze hobby.
Hopelijk begrijpen jullie het!

Hoe vaak blog jij in de week?

Blogkermis: succesvol bloggen

Mijn blogpost van ongeveer een week geleden was een deelname aan de blogkermis, georganiseerd door Ben. Een blogkermis wordt georganiseerd rondom een bepaald onderwerp. Mensen schrijven daar blogs over die uiteindelijk verzameld worden door de organisator. Bij deze blogkermis stonden een aantal vragen centraal. In mijn deelname heb ik me een beetje afweken van het onderwerp, maar ik zal hieronder mijn antwoorden geven op een selectie van de vragen.

Kan je het als blogger echt over alles hebben?

In principe kan het wel, maar ik zou het zelf niet doen. Zo ga ik jullie niet vertellen wat ik vandaag allemaal gegeten heb of over hele persoonlijke zaken zoals ruzies of dergelijke. Sommige mensen gaan daar heel ver in, maar zelf doe ik dat dus niet.

Wat maakt je blog boeiend, of omgekeerd waaraan herken je een saaie blog?

Een saaie blog vind ik zelf als er geblogd wordt over zaken die je al heel veel op andere blogs ziet. Wat een blog boeiend maakt, is denk ik de onderwerpen en schrijfstijl.

Vraag je toestemming aan de eigenaar wanneer je diens blog wil toevoegen aan je blogroll?

Nee, dat heb ik eigenlijk nog nooit gedaan. Ik weet eigenlijk ook niet of dat hoort. Het is toch leuk als iemand je linkt, dat hoef je niet te vragen. Of denken jullie daar anders over?

Wat is voor jou een reden om een lezerscommentaar niet te publiceren?

Ik heb een keer een reactie gekregen op mijn column over de Marlies Dekkers-BH. Ik vind die BH’s niet mooi en toen kreeg ik deze reactie: ik vind dit dus onzin! mensen die geen andere bh’s aan kunnen moeten deze wel aan, jongûh ga niet zeiken over die BH’s!!!!
Die heb ik dus verwijderd. Natuurlijk hoef je het niet met me eens te zijn, maar dan moet je dat wel op een normale manier verwoorden en niet zeggen dat ik niet moet zeiken ;)

Wat was de leukste reactie die je ooit kreeg op een stukje?

Lees het andere stukje voor het antwoord op deze vraag (hint: Nico Dijkshoorn) ;). Nee, dat is natuurlijk heel leuk, maar ik ben blij met alle reacties. Ik word er echt heel blij van, dus heel erg bedankt iedereen!

De andere blogs die meedoen aan de blogkermis zijn:

– Alice Karen
– Project Cafe
– Schopper
– Ben

Nu ben ik benieuwd naar wat jullie vinden. Zijn jullie het eens met mij of juist helemaal niet? Laat het me weten!

Hoe krijg je op één dag 2500 bezoekers op je blog?

Je loopt willekeurig (niet helemaal, want je studeert literatuurwetenschap) een boekenwinkel in. Daar is toevallig Nico Dijkshoorn aan het voordragen. Je luistert en laat daarna een boek door hem signeren. Vervolgens schrijf je een stukje over zijn baard en je twittert dat naar hem. Hij twittert dat het goed geschreven is en retweet het. Zo simpel is het.

Dit is mij overkomen. Ik had nog maar een paar dagen een blog. Nu, iets meer dan twee maanden later, kom ik bij lange na niet aan de 2500 bezoekers per dag, maar toch ben ik heel tevreden. Veel mensen beginnen een blog en denken dat de bezoekers vanzelf wel binnen komen stromen. Ik zal je even uit de droom helpen: dat is niet zo.

Een blog hebben kost tijd. Bezoekers komen niet zomaar, daar moet je hard voor werken. Ik zal een aantal tips geven:

1. Plaats regelmatig een stukje. Dit hoeft niet per se elke dag te zijn, maar het liefst minimaal één keer in de week. Bezoekers weten dan wanneer ze een blogpost kunnen verwachten en zullen daardoor eerder terugkomen.

2. Reageer op andere blogs. Doe dat niet zomaar willekeurig en reageer wel inhoudelijk op het stukje. Zet absoluut niet je url in de reactie zelf (dat kun je gewoon in het daarvoor bestemde vakje doen), dat is namelijk spam en wordt absoluut niet gewaardeerd.

3. Zorg dat je origineel bent. Schrijf niet de zoveelste recensie over Gooische Vrouwen of Black Swan, maar bijvoorbeeld over een minder bekende film.

4. Maak gebruik van de sociale media. Ik heb ooit in een ver verleden gezworen dat ik geen Twitter zou nemen, maar nu ik merk hoe handig dit is voor mijn blog (promotie, contact met lezers en andere bloggers, inspiratie) ben ik om!

5. Zorg dat je een aparte pagina (of naast je blogposts) over jezelf hebt, het liefst met een foto erbij. Mensen zijn nieuwsgierig naar de persoon achter de blog.

De moraal van dit verhaal is niet: schrijf massaal een stukje over de baard van Nico Dijkshoorn en twitter dat naar hem. Maar: vooral blijven bloggen en vergeet niet hoe leuk het is!

Dan ga ik nu even een kopje koffie drinken met Nico (I wish ;)).

Dit artikel is geschreven voor de blogkermis van Ben. Doe ook mee! Hier klikken voor meer informatie.

Wat zouden we zijn zonder Wikipedia?

Wikipedia. We hebben het allemaal wel eens gebruikt voor onze werkstukken. Jij ook, geef maar toe. Eén tip: zet het niet bij de bronnenvermelding.
‘Goh, dat is een leuke acteur/schrijver/noemmaarop.’ denk ik soms en dan besluit ik hem op te zoeken op Wikipedia. Van zijn naam klik ik op de andere en zo ben ik voor ik het weet bij een pagina over het roodborstje beland. Ik kan er uren mee op doorbrengen. En dat vind ik stiekem nog leuk ook (nee, roodborstjes niet, maar Wikipediapagina’s lezen).
En omdat ik weet dat jullie dat diep van binnen ook leuk vinden, zal ik een aantal tips geven:

– Hmm, een blog. Wat is dat ook eigenlijk?
– Hoe kunnen we zonder hem? De spatiebalk.
– Chocola is lekker.
– Blauw. Gewoon, omdat het mijn lievelingskleur is.
– De beste band ooit, the Beatles.
– Laura. Zo heet ik nu eenmaal.
– Eén van de belangrijkste leestekens: de punt.
– En natuurlijk mag deze niet ontbreken: de Wikipediapagina over Wikipedia!

Kijk jij vaak op Wikipedia?

Interessante blog: 28 things to do

Via een artikel op nrcnext.nl kwam ik op de blog van Kevin terecht. Dit is geen beauty- (dat zou ook een beetje raar zijn van iemand die Kevin heet) of lifestyle-blog. Nee, Kevin had zichzelf een opdracht gegeven. Elke dag van Februari 2011 iets doen wat buiten zijn normale routine was.  En dat zette hij op zijn blog. Om een paar voorbeelden te noemen:

– Bloed doneren.
– Naar de moskee gaan.
– Brieven schrijven naar mensen die hij wilde bedanken.
– Gebarentaal leren.
– Een bedelaar honderd dollar betalen om zijn levensverhaal te vertellen.

En nog 24 andere dingen. Ik moet zeggen dat ik het erg inspirerend vind. Het doet me een beetje hieraan denken.
Eigenlijk zou iedereen één dag in de week moeten reserveren om iets geks, iets anders te doen.  Ik weet bijna wel zeker dat je er heel veel van leert.

Dus vertel me maar: heb jij nog ideeën om te doen, zodat we met zijn allen uit onze comfortzone komen? Let me know!